32. ad eundem

Quid fles, quod fodit me vulnere rusticus? Ipse

      Me fodi, non me perfidus agricola.

Hunc vidi, poteram veloci cedere cursu;

Non cessi, tenuit me mea vis animi:

5

Non me cedentem formidans cuspide fixit.

      Tunc cecidi, fuit hoc cedere non cadere.

Rustica tela fugit qui ne moriatur inermis,

Rusticus obscuro funere bis moritur.

Nec mihi cor damnes; poterat nam perdere vulnus

10

      Atque meo vitam perdere sub gladio.

Vulnera certa dedit; perii, fuit inclyta virtus

Qua mansi moriens; sors fera qua cecidi.