74. Francisco Frisono
de somno Sylviae

Frondosa recubare cum sub umbra

Vidissem roseos meam puellam

Flores inter et alba per ligustra

Corpus candidula suum tegentem

5

Quod non candidulum toga tegebat,

Vitrum purpureas rosas ut album

Clari fluminis aut aquae lapillos,

Suspensis gradibus levique motu

Accessi; refovebat illa lassi

10

Cordis spiritulos, premens cadenti

Lympha vertice pectoris meatus.

Cornu flexile, pendulam pharetram,

Lyncis quam maculosa pellis atque

Ornabant vario decore tela,

15

Dextra non procul a sua tenentem.

Errans somnia vana quae et per ore

Incerto et tenui locutione

Ventis verbula murmurabat ista:

"O charo mihi charior parente,

20

O dulci mihi dulcior sorore,

Me iocundior, o mihi meaque

Vita gratior, o mei lepores,

Cor, mens, delitiae, ioci, voluptas,

Amplector Iove te favente tandem

25

Tandem te manibus meis et ore

Te, te libera basiare possum;

Tangas nectaris o tui papillas,

Tange, o tange manu tuos amores;

Quid cessas teneris pio labellis

30

Dente inferre notas et omne corpus

Nostrum hoc ducere Cyprias ad aras?"

Inter me medios sinus cubantis

Tunc mox composui osculis petentem

Et multis satiare saepe coepi

35

Iungens pectora pectori, simulque

Os ori, manibus manus, femurque

Exultans femori, labore grato

Lumbis sub tremulis micante lingua

Flexis cruribus anxio vel ore

40

Et dulci Venerem citare pugna.

Credam nunc sapientibus probisque,

Verum est omnia nos quae imaginamur

Nobis fortiter evenire casu.

Haec est regula dulcis et faceta.

45

Haec si sunt sophiae probata dicta,

Curo dogmata nihil Catoniana

Nec saevi Tatii, Numaeque mores

Hirsuti celebrent suum Solonem.

Nos tantum lepidi decent libelli.