Quinto Emiliano Cimbriaco rhapsodiae, praef. 2

Testo base di riferimento: B. Ziliotto, 1959 [rhaps. 2]; A. Benedetti, 1960-1963 [rhaps. 6]

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


B. Quintii Aemiliani Cimbriaci Poetae, ac Comitis Palatini
Ode, Dicolos, Tetrastrophos.
Ad Nicolaum Donatum Aquileiensem Patriarcham
Encomiasticos.

Antistes, fidei nobilis arbiter,

Qui sic ab Venetis ducis originem;

Vt sis Chaonia purior alite,

Quae sacrum uolitat nemus.

5

Si quando uacuum dabitur ocium,

Vel cum coelitibus feceris hostiam;

Auditis etiam post epulas reis

Tum uersus legito meos,

Quos nunc ad citharam lusimus, et tuas

10

Laudes sic obiter strinximus: ut queas

Addictam domui Cimbriaci sacrae

Vatis credere barbiton.

Quod si me audieris, si dederis loci

In sacris mi aliquid pectoribus labens,

15

Credar posse feras, et stygios lacus

Docto flectere carmine.

Credar Strymonio blandius Orpheo

Amneis uorticibus sistere concitos,

Inferno et uolucres aethere pendulos

20

Sacro ducere pectine.

Quod si non mereor; tum alitibus malis

Quos cinctus ueneror tempora frondibus,

Proscindam et calamos, ne ferar omnibus

Tristis fabula compitis.

25

Qui frustra fidibus carmina deditus

Vates Aeolius non bene concinam,

Cum possim melius perdere tempora,

Et qui non redeunt dies.