10. ad Bartholomaeum Scalam rei publicae Florentinae
scribam peritissimum
Nunc te, diva, precor cape, Polymnia,
Argutas resono carmine tibias,
Quaerens Bartholomaei
Nunc Musis pluteum sacrum.
5
Huius blandiloquis vocibus obsecro
Aurem et dulcisonis cantibus imbue;
Noster quo sit amicus,
Gratis expete versibus.
Huic si cura sedet pectore publica
10
Vt semper solita, aut cantat Apollini
Cirrhae victor in antro
Laudes pectine eburneo,
Exspecta vacuum, quando negotia
Paulisper fugient, cum venit Hesperus
15
Oetae vertice fulgens
Et pacem referens viris.
Non te difficili pondere comprimo;
Non te vexat onus pergrave, ut arbitror.
Causam, diva, tuere
20
Hanc quaeso facilem tibi.
Delphinas lyra iam flexit Arionis,
Venerunt hilares undique beluae
Latum per mare dulcis
Allectae modulis chelys.
25
Thebarum citharae moenia cantibus
Amphion posuit, duraque marmora
Tangens pollice chordas
Movit montibus arduis.
Construxitque lyrae Dardana Delius
30
Iam Troiae altiloquis Pergama versibus.
Auritae Orphea quercus
Sectatae e Rhodopes iugis.
At Scala ingenuis mitior artibus,
Lumen laurigeri conspicuum chori,
35
Sacro pectore Musis
Nil durum facilis gerit,
Musarumque preces audit amabilis;
Se quicunque colunt, hos amat et sibi
Sollers undique quaerens
40
Iungit moribus optimis.