2. Paraenesis ad Albertum Pium

Te super ista solent cantare alterna Camenae,

      Haec de te Aonides carmina culta sonant;

Quae tibi quandoquidem nobis iussere daremus,

      En dedimus. Cantus perlege Pierios,

5

Et cum carminibus nostrum, puer inclyte, librum

      Accipe, multa tibi qui pretiosa dabit.

Perlege, disce: tuae sic te praebere parenti

      Mirandum poteris; sic tibi crescet honos.

Sic etiam divo semper, puer optime, Marco

10

      Carus eris, natum te velut ille fovet

Atque amat et iusta tecum ditione gubernat

      Carpum, qui gentis firma columna Piae est.

Marcus hic ille Pius, nulli pietate secundus,

      Eloquio priscos qui bene vincit avos;

15

Marcus hic ille Pius, quo non praestantior alter

      Horrida Martigenas ducere ad arma viros.

Huic multum ut placeas, studeas noctesque diesque;

      Hunc mihi ceu patrem tu face semper ames;

Vt patruo placeas, virtutem amplectere totis

20

      Viribus; interea quae damus usque legas.

Nec tantum nostros libeat legisse libellos

      Nec tantum chartis incubuisse meis:

Perlege, disce etiam, Pallas tibi docta legendos

      Quos Romana dedit, quosque Pelasga dedit;

25

Et vigila atque almae virtuti incumbe, labores

      Perfer, ut accedat laurea bina tibi.

Sic sublime tuum tolles ad sydera nomen;

      Mistus eris magnis magnus et ipse viris.

Interea Graios, divina volumina, libros

30

      Et cum Romanis haec mea scripta lege.

Nanque ubi grammaticen pueros docuere Latinam,

      Instituunt cultos dicere posse modos.

Dehinc tibi nos dabimus geminae praecepta Minervae,

      Quae Romana, puto, Graecaque turba leget;

35

Assiduis quae nunc castigo scripta lituris,

      Vt valeant doctas non metuisse manus.

Te modo quos dedimus iuvet hos legisse libellos,

      Doctior ut posthac caetera nostra legas.