1. ad Ambrosium Sibenicensem philosophum

Impia fors nostrum vexabat denique corpus,

      Non tamen exitio corpus inane dedit,

Vel quia me noluit melioribus addere fatis,

      Vel quia non uno tempore sceva premit.

5

Hei mihi, cum primum coepi sentire vapores,

      Iam caput ex stomacho qui petiere malo,

Hei mihi, cum sicco riguit mea lingua palato

      Bucchaque fastidit febre referta cibum,

Ignibus assiduis urgebat fervida febris

10

      Occupat et noctes scevior illa meas.

Hei mihi, tunc mecum clamabam saepe gemendo

      Poscoque decoctam saepius eger aquam.

Tangebat medicus vitalem pollice pulsum,

      Dicebat medicus: "Flammeus egror inest."

15

Cernebat croceos vitreo sub vase liquores,

      Purgando stomacho ferre iubebat opem.

Antyciram sumpsi, vomitumque moventia pocla

      Purgarunt succis viscera plena malis.

Interea bibulos coepi sentire calores

20

      Et memor offensum saepe timere deum.

Lux aderat dive, que tersit crine magistrum

      Et que purgavit crimina multa gemens.

Vt mea nota sacro facerem secreta ministro,

      Deposui tuta crimen in aure meum.

25

Heredes nostros legali robore scribo,

      Legoque sed tumulo carmina bina meo:

"Ius colui, Musas colui coluique beatos,

      Sisgoreo dicas, lector amice, vale!"

Nunc me restituit nostre deus ille saluti,

30

      Virgine qui natus, qui cruce passus erat.

Thura feram et grano fumabunt templa Sabeo

      Atque canam nostro carmina grata deo.

Tu, decus Ambrosi nostrum, mactato bidentem,

      Qualem pro nato saepe litare solent.

35

Quam si mactabis, nostro de more beato

      Cantabo dotes tempus in omne tuas.