36. ad Andream Bandam Veronensem

Andrea, decus omnium studentum

Et sydus patrie tue refulgens,

Musis tu ne faves in orbe magnis?

Que magnos faciunt viros et almos,

5

Vt doctum patrie tue Catullum

Aut cultum numeris bonis Tibullum

Vel vatem quoque Cinthyam canentem,

Nasonem quoque deditum Corinne.

Praeclarissime, qui faves poetis

10

Et qui Castalios bibis liquores,

Credas tu mihi, melle dulciores,

Certe gratus es et novem puellis

Et Phoebo quoque vatibus sacrato.

Laetantur Charites tuis Camoenis

15

Pulsantes pedibus theatra magna,

Et texunt Driades tibi coronas

Ornatas violis sacro et hiacyntho.

Musae muneribus petunt poetam

Et lauro viridi premunt capillum.

20

Salve tu potius, poeta dulcis,

Quem Verona dedit novem puellis!

Nam Phoebus mihi diceris secundus

Et forma Eurialus videris alter,

Tu semper generosa Banda proles

25

Et doctissimus utriusque legis.

Censerem bene me, scias, beatum,

Quod tanti celebrer viri Camoenis,

Si digni fuerint mei vigores

Phoebo carminibus tuis sacratis.

30

Sed vates tibi gratias habebo,

Dum Phoebi radiis fruar coruscis,

Quod me perpetua lyra serenas,

Et te pectoribus meis tenebo,

Dum nostri memor ipse sim vigoris.