54. de portentis infelicis anni urbi florentinae
Saeva nimis tuscum terrent portenta leonem,
Plebs timet, attonita est curia sancta patrum.
Quot periere viri! quantum grassata per urbem,
Quantum per nostros tabida pestis agros!
5
Maximaque annonae tenues penuria cives
Pressit, macrescunt pallida membra fame,
Hostibus ut macies possit miseranda videri,
Possit et immites illa movere feras.
Decoxere patres, clausa argentaria mensa est,
10
Qua multum tuscum floruit ingenium.
Occidit una salus, nostrae moderator habenae,
Cosmus, tirrheni maxima fama soli.
Quo maior iactura fuit quam cetera damna:
Hoc cive amisso gloria quanta perit!
15
Sancte pater patriae, nunc te cognoscimus omnes,
Cum nostras terret sors inimica domos.
Ensis eras clipeusque tuis terrorque propinquis
Regibus et populis hostibus unus eras.
Quid faciat, quo se vertat Florentia mater?
20
Tam multis mentes obstupuere malis!
Civibus at nostris Medicis spes unica Petri
Restat qui miseros non sinet esse suos.
Consilio atque opibus cunctis succurrit egenis
Hortaturque omnes spe meliore frui.
25
Sed tu Sillanidas maiori urgente periclo
Servasti semper, Iupiter, incolumes,
Fac tandem cesset series tam longa malorum,
Florentem populum neve perire sinas.