40. ad amicum discedentem

O iocunda quies, o dulcis cura sodalis,

      Quo sine me raptim carpere tendis iter?

Qui tecum libicas ausim percurrere Sirtes

      Et caecos scopulos, curva Malea, tuos,

5

Nudus hiperboreos tecum gelidosque Triones

      Atque ausim Indorum currere in Oceanum,

Ad nigros Mauros atque ultra moenia Thules

      Tendere non fugerem, dulcis amice, simul.

Non me terrerent maris aut discrimina terrae,

10

      Fert amor illud onus, fit minor ipse labor.

Non tantum Pilades carum dilexit Orestem,

      Nec tantum oebalium Castora frater amat,

Abs te nec tantum est dilectus Scipio, Leli,

      Nec tantum a Serxe est qui prius hostis erat,

15

Thesea vel tantum nec amavit thessalus heros,

      Nec quicumque alius clarus amicitia est.

Di tibi dent facilem cursum celeremque regressum,

      Ad nos quam primum fac rediturus eas.

Omine felici, carissime, vade, sodalis,

20

      Et procul absentis sis memor usque mei.