39. in lurcum

Cum tibi tartarei spiret gravis alitus oris,

      Vermibus ut putida est quatriduana caro,

Allia cur etiam male olentia, lurce, vorasti?

      An perdas ut me tam male pastus ades?

5

Non homines solum, posset corrumpere caelum

      Spiritus iste tuus, perdere posset aves.

Non miror quod nunc crassetur pestis in urbe,

      Noxia perserpat tabida membra lues:

Quemcumque alloqueris, quam primum peste peribit,

10

      Optima profuerit nec medicina sibi.

Tam gravis internis de faucibus halitus exit

      Aequoreas focas ut maculare queat.

Accedas hostes propius, vitabis amicos,

      Me potius sitiens vulneret anguis afer.