30. ad Flamettam

Quid faciam? Quo me vertam? Discedere cogis,

      Ad te me facies ista redire iubet.

Me flavi crines retinent et eburnea colla;

Me miserum sine te vivere posse putas?

5

Quam bene puniceus lactenti in corpore nitor

      Fulget, et hanc formam linquere posse putas?

En ego sydereos ut linquam credis ocellos?

Sperasti ah tantum, candida virgo, nefas?

En alium imperiosa iubes me quaerere amorem?

10

      Quo sine te pacto vita futura mea est?

Vnica tu requies nostri, Flametta, laboris,

Solamen tristis sola doloris eras.

Pectore sola meo poteras depellere curas,

      Tu vere poteras gaudia sola dare.

15

In te spes vitae, mors in te nostra manebat,

Sors mea pendebat sorte, puella, tua.

Quis mihi deserto, quod erit solamen? Amicus

      Quis pellet curas? Gaudia quisve dabit?

Contra fas divum tu contra iura virorum

20

A iam promisso pellis iniqua toro.

Si nescis, deus est testis, deus ultor amantis:

      Deceptus verbis non ego solus eram.

Quas mihi tu poenas, si non mortalia temnunt

Numina, sed meritas Flamea virgo, dabis.

25

Vltrices iras graviora in tempora differt,

      Non impune feres verba dedisse deo.

Non omnes subito peccantes fulmine perdit

Iupiter, eventus acta probare solent.

Vos precor, o superi, sim quamvis laesus ab illa,

30

      Sit tamen huic causa poena remissa mei.

Si non decipior, fidum sprevisse Verinum

Plorabis, cum nos alter habebit amor;

Tunc quotiens dices: erat hic hic dignus amari.

      Damnabis factum perfidiamque tuam.