28. ad Locterium Neronium amicissimum

Men lacrimare vetas, et talis adempta puella est

      Nobis et turpi Flamea nupta seni!

Veh, mihi decrepitus quidam praefertur adulter,

Men siccis credis talia ferre genis?

5

Immittat potius mea per praecordia ferrum

      Quam, Flametta, miser priver amore tuo.

Me iugulet potius, fuero sibi mitior hostis,

Illius quam tu nupta ferare senis.

Tune illum tanges niveis formosa lacertis

10

      Et non pollutas credis habere manus?

Tune fovere sinu squalentia membra pedore

Tam molli poteris stulta puella senis?

En ubi mollities formosi pectoris illa est?

      Oris ubi inflati verba superba iacent?

15

Heu tibi tam cari non amplius ipsa Verini

Dicere, et lacrimas fundere tune vetas?

Me scythicis releget potius Florentia terris,

      Publicet et nostras denique fiscus opes,

Quam nostram tangat turpissimus ille puellam.

20

Abvertant tantum numina sancta nefas!

Desine, Locteri, sapientia fundere verba

      Frustra, nam nimis est imperiosus amor.

Te bona dicentem nosco, peioraque cogor

Turpiter insano victus amore sequi.

25

Quid faciam? Finem nequeo praescribere amori:

      Exitium infelix subsequor ipse meum;

Sed tamen enitar paulatim pellere labem

Tam tristem monitis, dulcis amice, tuis.