21. ad Flamettam

Quis fuerat quondam felicior alter amore

      Dum me centenis praetulit illa procis?

Quid meminisse iuvat partes habuisse priores,

Si nunc excluso saevius instet amor?

5

Monstrabar digitis felices inter amantes,

      Et mea sors multis invidiosa fuit.

Vt dulce in tuto est veterum meminisse laborum,

Sic magis ex alta sede ruisse dolet.

Numinis adversi nimium securus amavi,

10

      Incauto unde magis cura nocere solet.

Quis fuit ille meis daemon contraria votis

Numina qui opposuit, invidus ille fuit.

Felicem quondam multi dixere Verinum,

      Nunc fortuna suam movit iniqua rotam.

15

Mobilis illa quidem est uno nec firma tenore,

Alternat varias lubrica saepe vices.

Nemo potest recte felix dicique beatus,

      Hunc nisi felicem viderit atra dies.

Hei mihi quid feci, videor cur perfida vilis

20

Nunc Flametta tibi? Dic, ubi nostra fides?

En unquam fuit in terris ardentior alter,

      Et qui maiori norit amare fide?

Ille ego sum quem tu cunctis praeferre solebas,

Quo sine dicebas nil tibi dulce fore.

25

Cuius et ingenium sanctis, Flametta, poetis

      Atque ausa es doctis me equiperare viris.

Ingenium et versus quamvis natura negarit,

Laeta dabas versus ingeniumque mihi.

Tu mihi praebebas vires sanctumque furorem,

30

      Te sine Verini muta Thalia foret.

Tu mihi quaecumque est tribuisti carminis artem,

Tantus in accensis mentibus ardor erat.

Sis mihi principium, medium, sis finis amoris,

      Ne rapiat titulos altera virgo tuos.

35

Tu, Flametta, meis sola inscribere libellis,

Dummodo te teneat mutua cura mei.