8. in lenas et avaras puellas

Blanditiis, lenae, miseros lactatis amantes:

      Federa cur auro post laceranda datis?

Nec iurata movent sanctorum numina divum.

      Heu, periura audet fallere lingua deos.

5

Fallere lascivae per vos didicere puellae

      Promissae noctis commaculare fidem.

Per vos saepe suum mater deploravit alumnum

      Plus solito sera nocte redire domum.

Periurae ad postes nam dum pernoctat amicae,

10

      Pro nato genitrix anxia vota facit.

Coniuge, quin etiam tenera persaepe relicta,

      Pervigilat sponsus pellicis ante fores.

Ah, cur, celestes, formam praebetis avarae?

      Dulcia cur tanto pocula felle madent?

15

Nunc simulant flentes viridem cecidisse maragdum,

      Coniugis imperium nunc timet illa sui.

Non ut des orant, utenda sed omina poscunt:

      Hoc uno culpam nomine saepe tegunt.

Saepeque venturae fallunt in nocte morantes,

20

      O quantis nox est haec vigilanda malis!

Aspera sub gelido miseris stat sydere palla,

      Brumali torpent frigida membra Iove.

Iam iam ventura, deceptus donec ab ortu

      Iubaris, invisam cogitur ire domum.

25

Quid lacrimare iuvat? Quid blandas fundere voces?

      Muneribus solum pandit avara fores.

Nam si grande feras pretium, pandentur aperti

      Postes, in tyrio subscipiere toro.

Thesiphone has agitet sub tristia tartara lenas

30

      Et quae prostrato corpore quaerit opes.

Sint licet in vita, poenas de crimine sumunt.

      Sic spes: eventus asperiora dabit.