11. de clementia divina erga genus humanum

Criminibus nostris maior, clementia Christi

      Hoc proprium didicit, parcere semper opus.

Desperet nullus, sed sit fiducia; nunquam

      Est serum culpae penituisse suae.

5

Ter Christum caput Eclesiae, Petrus, ore negavit,

      Sed fletus veniam commeruere sui.

Quid tibi memphiticae narrem delicta Mariae?

      Laide vel graia notior illa fuit.

Ipsa tamen flendo meruit super aethera ferri

10

      Terque die angelicos viva videre choros.

Latronis caelum meruere novissima verba:

      Quod scierim, fecit nil prius ille boni.