119. ad Caesarem

Iam sopor totas adeat medullas

Et quies curis recreet gravatum

Pectus immensum liceatque rerum

Ponere pondus.

5

Nam tuo cervix oneri secunda

Flaccus ex ipso rediit cubili

Mortis et serpens velut obsoletos

Exuit annos.

Impium Fatum puduit ministro

10

Te, reor, tanto spoliare morbo.

Plus fatigatus viret ut bipenni

Robora tonsa.

Non tamen multo senio solutus

Nuper exarsit tremuitque pro te,

15

Sed labor summus vigilisque trivit

Cura vigentem.

Terruit cunctos gravis hora fati,

Nuper exsultant alacres per urbem,

Ordinis summi minimique certant

20

Gaudia passim.

Quis mihi voti locus aut acerrae

Tot preces inter populi patrumque,

Quae meam cervix inopem securem

Sanguine tinguet?

25

Non satis, totos liceat iuvencos

Valle Clitumnus ab utraque mittat,

Perferant omnes Arabes maniplos,

Sufficiam nunc.

Sed deo caespes viridans salisque

30

Mica cum farris placuere lance

Inter auratas pateras gravesque

Turis acervos.

Nectite abscissum prope iam sorores

Stamen et Phrixi trahite omne vellus,

35

Nemo transmisso numeret sub aevo

Tempora Flacci.

Haec dies illi memoranda semper

Iure natalis videat Kalendas

Nestoris post hanc precor et Sybillae

40

Transeat annos.