99. ad Sigismundum Malatestam Imperatorem

Iam diem veri similem reducet

Arcus ardentem reserans Olympum,

Horrida in summos properare montes

Nubila cerno.

5

Extulit se iam tenus umbilico

Nereus, ventos fugat et reponit

Quicquid undarum tumuisse cernit

In statione.

Rursus e sicco referent in undas

10

Te, ratis, venti, meliore cursu,

Quas seces, tonsas nemus hoc et illud

Transtraque reddet.

Fervet ingenti nova pix aheno

Qua tuae puppis coeant hiatus;

15

Quam minus reris, tibi silva malum

Porriget ultro.

Consuit Pallas tibi vela, Brontes

Ancoras cudit Siculo camino,

Vt vehas reges iterum Latinos,

20

Punica navis.

Creditos reddes tibi constitutis

Finibus, spargent latus omne flore

Integris mixtae pueris puellae,

Non sine cantu.

25

Ordinum summus minimusque factus

Concolor, sumptis niveis lacernis,

Lusibus festis tibi blandientur

More triumphi.

Teque post centum reducem coronas

30

Pendulam templo medio dicabunt

Et tuos sculpent memori tabella

Vndique casus.

Naufragus de te media procella

Multa post securo repetet dabisque

35

Spem fatigatis quoque posse palmis

Tangere litus.