22. Ad Marcum Iacobum de Dabno castellanum Cracoviensem
Dabnigena arthoe regionis gloria prima
Cuius ingenio publica nixa salus
Hactenus invicti fortunam respice regni,
A te que suplex iure precatur opem
5
Magnanimeque petit dextre virtute levari
Cum velut inflexo poplite pene cadat.
Iam pridem novit dubiis agitata periclis
Quid valeas armis quid ratione potes
Et quantum de te possit sperare fatentur
10
Temporis exacti splendida facta tua.
Sed nunc consilio magis et virtute levanda
Preteritis instant cum graviora mala.
Intumet occeanus violentaque bella minatur
Hinc ubi perpetue federa pacis erant,
15
Illinc Danubii non mitior unda tumescit
Imminet et nostris ambitiosa bonis,
Nec leviora istis Scithyci parat ira tumultus
Et nostra hostili iam tenet arva pede.
Ante alios regi merito tua proxima cervix
20
Per quam tam vastum substineatur onus.
Concipe consuetos animos et pectore forti
Qua magis infestus advenit amnis eas,
Exemploque tuo desint trepidare minores
Et servent patrie remque decusque sue.
25
Vidi ego quid fuerat pridem sanabile vulnus
Postmodo sanandum mellius artis ope.
Et novus exigua restinguitur ignis ab unda,
Spernit et ingentes multiplicatus aquas,
Non dum vulneribus serum est adhibere medentem.
30
Flammaque non multa sparsa quiescet aqua
Tu modo consilio forti nutantibus adsis
Et durum errantis dirige navis iter.
Fracta erat adversis Romana potentia rebus
Et potuit Peno subdere colla duci.
35
Sed Fabius victis aliis formidine multa
Restituit patrie rapta decora sue.
Fecerat hoc ipsum Gallorum cede Camillus
Et novus exusta conditor urbe fuit.
Tu quoque qui cunctos merito precellis honore,
40
Nec cedis Fabio corpore nec animo,
Quicquid agant alii patriis occurre periclis
Parque tuis animis agrediaris opus.
Servator patrie toto celebraberis orbe
Inferiorque tua laude Camillus erit.