123. in Ianum sacerdotem crebro spuentem
Siccius Ethneo guttur tibi, Iane, camino
Et sicca Ethneo pumice lingua magis;
Attamen estive citius numerentur ariste
Quam quotiens h ore conspuis in spacio.
5
Sed cum nulla solum contingat gutta salive
Nec sputa nec signum conspiciatur humi,
Aut quasi divinum subito raptatur in auras
Omne quod in terram tu spuis ore sacro;
Aut viscosa cadunt in te excrementa salive;
10
Aut nihil aut animam te puto conspuere.