24. ad Fanniam
Extrahe sacrilegam dura mihi forcipe linguam
Vulturibusque illam, Fannia, pone cibum;
Aut furibunda meos oculos incurrito dextra,
Et pete sanguineo ter quater ungue genas!
5
Sic merui, patiar cum fecerit Ira nocentem;
Exige tu penas quas mea vita velis!
Impius immensi lapidis sub mole laborat
Sysiphus ausus erat quod reticenda loqui!
Et mea vulgavit temeraria lingua silenda
10
Et semper tacita mente premenda mihi!
Nec mea Sysiphio torquentur pondere colla
Vt purget facinus debita pena meum!
Sed levis est nimium saxi mihi pena caduci
Admissi gravius culpa luenda mei!
15
Dira Prometheo volucris de pectore surgat
Transferat inque meum rostra cruenta iecur!
Raptetur celeri caput hoc Ixionis orbe
Et pertusa meas degravet urna manus;
Tantaleamque sitim patiatur lingua sub undis,
20
Illa fuit culpe prima ministra mee;
Et siquid Rhadamantus habet violentius, in me
Archanis subito concitet e tenebris!
Advolet ante oculos ultricum turba dearum
Et tortis in me sibilet usque comis!
25
Horrendisque agitet semper sub nocte figuris
Et faciat plenos ire timore dies!
Me miserum videat Phebus, Phebique gemella,
Sitque eque invisum tempus utrumque mihi.
Quo dolor exarsit quam me furor egit in iram!
30
Hoc tu qua culpa demeruisse potes?
Debueram tacitus virgas tolerare cruentas
Et cedi corpus voce silente pati!
Debueram Siculi perferre incendia thauri
Et sevum quicquid tortor iniquus habet!
35
Stultus, Horesteis furiis maioribus actus
Aut quibus exarsit dextera, Colchi, tua,
In vulgus secreta tuli, dixique tacenda
Tortoris nullo verbere agente trucis!
In penas tu lenta venis paterisque nephandum
40
Post scelus hoc oculos astra videre meos!
Nec meritam iusto linguam mihi dente recidis
Cum tua lascivo currit in ora ioco.
Ergo ego sub cura quondam afficiebar inani
Cum rebar charum non satis esse tibi!
45
Non nisi verus amor tantam dimittere culpam
Posset, et ultrices sic cohibere manus.
Non ego iam vulgo narranti, Fannia, credam
Non oculis de te crimina visa meis!
Iam genio poteris totis servire diebus
50
Nam me casta satis iudice semper eris!
Qui volet alterius te dicat amore teneri,
Contentamque uno te neget esse viro:
Obsistam certa ratione et semper amoris
Hanc veniam dicam pignus habere tui.