149. ad Petrum Soderinum

Cui, Soderine, dedit priscum, Petre, nomen avorum,

      Cui dedit egregii laus quoque magna patris,

Turbaque cui fratrum dedit hoc bene multa piorum,

      Cui quoque quod caput est Musa benigna dedit,

5

Vt nullum tota iam sis habiturus in urbe,

      Qui vera te sit nobilitate prior:

Te precor, ut conducendis qui frater Etrusca

      Egregie doctis praesidet urbe viris,

Hunc rogites, Soderine. Velim mihi iusta petenti

10

      Det bonus ac votis annuat inde meis;

Det patrios habitare Lares patriosque Penates,

      Deque peregrina sede redire domum.

Sic tu, quem meritus nunc es, potiaris honore,

      Sic tuus in tota sit locus urbe prior,

15

Sic natos videasque senes pater inter Etruscos

      Altius illustres exeruisse caput,

Coniuge cum tenera superes sic Nestoris annos,

      Sic data sint vitae candida fila tuae!