134. ad Laurentium Medicen virum clarissimum

Cum mihi dixisses cuperem quodcunque futurum,

      Sic ut nulla mihi res dubitanda foret:

O me foelicem - dixi - superare licebit

      Fortunam, ne sit tristis ut ante fuit;

5

Illa tuis verbis sapientibus improba cessit,

      Quas mihi das, voces horruit illa tuas.

Dum male diffidens igitur sibi cuncta timescit,

      Dum tibi nectendas porrigit illa manus,

Fac ita, Laurenti, subito quaecunque supersunt

10

      Te duce tam sanctis sint stabilita modis,

In me si spatium dabis ut respiret in iras,

      Ne vires iterum concitet illa suas.