24. ad Albam

Liber eram et tristes meditabar ponere curas,

      Hactenus intulerat quas mihi saevus Amor

Invitum rapiens sic me, velut ante Cupido,

      In sua cum iussit castra redire gravis.

5

Quid me, dire, tuas totiens sentire sagittas,

      Quid cupis ignitas fervere in ossa faces?

Nonne satis fuerat, dum me mea pertulit aetas,

      Saeve Cupido, tuas saepe tulisse minas?

Dum puer extiteram, nusquam tua signa reliqui

10

      Saucius inde miser vulnere saepe gravi.

Si quis nosse velit, videat, non una cicatrix

      Cuspidibus signat pectora nostra tuis.

In me quid rursus ruis, improbe? Quae tibi, dum me

      Sic rapis immeritum, gloria tanta venit?

15

Intactos potes hoc melius tentare veneno;

      Hinc tibi magnificus, dive, triumphus erit.

De me nullus honos veniet, si vincere tentas,

      Qui tibi iam totiens praeda petita fui.

Hei mihi, quid prosunt Musae? quid noster Apollo?

20

      Quid iuvat aut sanctos concinuisse modos,

Si gravibus rapior sic nunc ego vinctus aenis

      De sacro Phoebi Pieridumque sinu?

Quid tantum de me licuit tibi, saeve Cupido?

      Musarum vates, non tua praeda sumus.

25

Sic fons Castalius, sic me Parnasia rupes

      Non tegit. Heu, superas nil facit ille deas.

At, si Pierides non me defendere possunt

      Nec modo me Cirrhae protegit altus apex,

Aeternum cogar durae servire puellae,

30

      Cogar et in tristi vivere maestitia.

Ergo, si servus tibi sum miser usque futurus,

      Vita nec, heu, melior condiciove manet,

Mitior aut saltem fias, te, diva, precamur,

      Fiat et ut levius tam grave servitium.

35

Te rogo, ne saevi tantum neu temne dolentem

      Neve preces ride, cara puella, meas,

Sed, quaecunque tibi dicemus carmina voce,

      Accipias placidis auribus illa, velim.

Munera nec spernas, licet haec sint parva, rogamus,

40

      Tradita, sed, qua sunt, hac, tibi, mente cape.

Aspera sis reliquis, tantum mihi blandior uni.

      Alba, nec alterius, nostra sed esse velis.

Nam, si saeva fores nimium, si rursus, ut ante,

      In nostrum rueres facta proterva caput,

45

Non tanto possem fessus durare labori,

      Sed miser ante diem mortuus, heu, caderem.

At tibi nostra tamen mors haec non esset honori,

      Vt puto, perpetuae sed foret invidiae,

Cum te clamarent pueri iuvenesque senesque

50

      Omnibus in terris durius esse nihil,

Quod, me tam fidum totiens dum spernis amantem,

      Funeris extiteris causa nefanda mei.