23. ad Musas

Pergite, Pierides, vestris stipatus ab armis

      En Amor en victas porriget ipse manus

Nec poterit castas mollis tolerare phalanges,

      Tam tenerum vincent signa pudica ducem.

5

Nam modo, Castalias fugerem cum liber in oras,

      Demissem collo cum fera vincla meo

Atque huc se ferret subito deus aliger, ut me

      Cogeret invitum castra nefanda sequi,

Cuspidibus geminis quamvis armatus inermes

10

      Non tulit Aonias ille videre deas.

Nanque, ubi conspexit nivea cum veste Camenas

      Ducere laurigeros per iuga summa choros,

Compressit primo gressum, tremefactus at inde

      Non puduit turpi vertere terga fugae.

15

Hostem vos igitur saevum modo tollite, Musae,

      Dum licet atque metu turpiter arma cadunt.

Dumque alae cecidere deo dumque improbus arcum

      Deserit et nullas dum tenet ille faces.

En agedum, facilem palmam nunc fortibus armis

20

      Ferte piis manibus, parta tropaea, domum.

Ah, quos ille rapax Nysae de vertice, cum iam

      Inciperent docta iungere verba chely,

Et quos nascentes posses iam nosse poetas,

      Improbus abduxit in sua regna puer!

25

At, meritas, video, poenas dabis, improbe, nec te

      Defendent tenera spicula iacta manu.

Quid tibi nunc prodest mortalia corda, quid altos

      Caelicolas facibus corripuisse tuis?

Ecce venis gravibus tractus per colla catenis

30

      Et sequeris magni signa superba ducis.

Te modo, qui sacro modularis carmina plectro,

      Vulneris illati nunc meminisse decet,

Vt, cum de victo sententia tristis habetur,

      Damnet eum verbis quaeque Camena suis.