14. ad Vgolinum Verinum

Quid iuvat, heu, verbis querulis augere dolorem,

      Artius aut vinclo stringere colla gravi?

Quid iuvat insanum contra pugnare furorem,

      Bracchia torrenti tendere quidve iuvat?

5

Niteris incassum, luctando accenditur ignis

      Et mage, dum quatitur, crescere flamma solet.

Quin, mare cum tumeat, velum si pandat in Austros

      Navita praecipites, corruat ipsa ratis.

Cedendum est, possis ubi non subsistere contra;

10

      Multo fit levius, quod bene fertur onus.

Vidi ego iam stimulis tumida cervice iuvencos,

      Dum iuga detractant, succubuisse magis.

Artius et duris contunditur ora lupatis,

      Mitia si validus frena recuset equus.

15

Sic, quicunque gravi miserove premuntur Amore,

      Si renuant, tristes durius urget Amor.

Nanque reluctantes dura premit ille catena,

      Supplicibus miseris vincla molesta levat.

Desine, si sapias, igitur, Verine, querelas

20

      Fundere et in flammas addere ligna tuas.