8. ad Amerigum Corsinum

Insultas nimium, teneros dum ludis amores,

      Sicque putas voto posse favere tuo,

Si versu cupiens placidam exorare puellam

      Aonio credas scribere digna choro.

5

Nanque levis primum blandis replet omnia verbis

      Et vacuas mentes leniter afflat Amor,

Blandior et dulci perfundit corda veneno,

      Nec venit hic Musis cura molesta piis.

Sed, si forte gravi pergat saevire sagitta

10

      Et nimis accensas inferat inde faces,

Tunc te non solitus risus, sed dira misellum

      Circunstent saevi tela cruenta ducis,

Qui, te cum duro transfixerit improbus arcu,

      Iniiciet collo vincula quanta tuo

15

Et sua captivum iurare in verba superbus

      Coget et invitum castra nefanda sequi.

Illic lascivos miserum puer ille furores

      Imbuet et nullo vindice liber eris.

Nam te non Musae, non carminis auctor Apollo

20

      Tam gravibus poterunt eripuisse malis.

Spiritus ille sacer, vatum qui pectora mulcet,

      Deseret aligeri regna pudenda dei.

Nec te Pieridum numeros cecinisse iuvabit

      Amplius; infelix carmina nulla canes.

25

Exemplo monet, ecce, sacra qui voce per aevum

      Quique novem cithara mulcet, Apollo, deas.

Phoebus enim duri stimulis agitatus Amoris

      Dicitur aethereas deseruisse domos

Neve gregem puduit divum pavisse sub antris;

30

      Pastor erat, caeli qui modo rector erat.

Creditur ex illo chordas siluisse canoras

      Tempore nec sanctos concinuisse modos.

Si sapies igitur tantis edocte periclis,

      Parces te duro credere velle deo.