4. ad Marsilium Ficinum de gravi Amoris oppressione

Quid mirare, meo cur sit modo pallor in ore,

      Cur faciem macies occupet usque meam?

Nescis, heu, nescis, ut me meus urgeat error

      Vtque Cupidineus vexet, amice, furor.

5

Nam si parva tibi veniat scintilla caloris,

      Qui mihi perpetua conterit ossa face,

Cur fruar, heu, potius, certe miraberis, aura

      Curve queam tantis sic superesse malis

Curque tot ignotas possim tolerare sagittas

10

      Totque pharetrati vulnera cruda dei,

Praesertim, cum nulla mihi sit causa querendi,

      Tam novus unde queat se minuisse dolor.

Nanque solet, maesto si fundat ab ore querelas,

      Qui dolet a luctu corda levare gravi,

15

Ista sed a domina nunc est mihi dempta facultas,

      Ne miser, heu, querulis utar, amice, sonis.

Nam licet hinc capiam tot nunc, Ficine, dolores,

      Quod capit Enceladus, dum gravis Aetna premit,

Quod capit aut Tityus, cui saepe renascitur ingens,

20

      Heu, iecur, ut gravius viscera pascat avis.

Non tamen egregio, mea, nunc sinis, Alba, nitore,

      Es mihi, quo superas visa praeire deas.

Non sinis hos forma tantos solata labores,

      Hinc eat in nostros ulla querela modos.

25

Nam, dum conspicio, crines ut nodat in aurum,

      Alligat ut flavas candida victa comas

Vtque supercilium tenuem curvatur in arcum,

      Vnde nitent dominae lumina nigra meae,

Lumina, quae solem praecedens Lucifer almus

30

      Non certet radiis aequiperare suis,

Nullas, crede mihi, licet effudisse querelas

      Nullaque legitimi causa doloris adest.

Nam modo quid referam, niveos ut vincat olores,

      Qui color, Alba, tuus lactea colla notat.

35

Mittat ebur nimium splendens licet Indica tellus,

      Non tamen ad dentes splendeat, Alba, tuos,

Labraque si certent Sarrani muricis ostro,

      Cedat cumque suo murice victa Tyros.

Sed neque iam Charitum melius canit ulla sororum,

40

      Mollius in numerum non movet ulla pedes.

Haec sed parva mei pars est, Ficine, furoris,

      Sunt maiora, quibus me capit asper Amor:

Est decus, est verax servati fama pudoris,

      Qua nuribus Tuscis tendit in astra prior.

45

Illa quidem novit divinae Pallados artes,

      Libera vel quicquid nosse puella cupit.

Illa colit Phoebum, doctas colit illa sorores

      Et fidibus mulcet numina tanta bonis.

Adde, quod inde sales, quos et Venus aurea tractat,

50

      Quosve iocos dicunt, pulcher Iule, tuos.

Hanc tu si videas tractantem seria, dicas:

      Haec est, quae fertur de capite orta Iovis.

Haec igitur quotiens animo mecum ipse voluto

      Aut veniunt oculis obiicienda meis,

55

Impellunt mentem subito rapiuntque labantem

      Atque ita me stupidum nocte dieque tenent,

Vt licet Aetnaeos subeam miser ille labores,

      Durius aut si quid pectora nostra premit,

Non tamen illa sinunt tristes iactare querelas

60

      Neve sinunt lachrimas fundere, amice, novas.

Sunt quia causa mihi dominae praeconia formae,

      Ne doleam, sed me iure perisse putem,

Inferior cum sim ducibus, quos Troia iacentes

      Viderit, atque Helenae pulchra sit Alba magis.

65

Sic, mihi, quod reliquis datur ut medicina doloris,

      Vt peream, gravius nostra puella vetat.