26. auras alloquitur

Dicite, felices aurae, bundenidis undae

      Quae colitis ripas, quaeque et amoena Padi,

Dicite frondente quid agat meus ignis ad alnos,

      Aut quid ad Argentae moenia litoreae.

5

An memor absentes tacitos suspirat amores,

      Et vetus est illi vulnus, ut ante novum?

Rara quidem virtus, constans amor. Hoc tibi nomen,

      Stella, dedit, stabilis quod tua cura manet.

Scilicet et memor es tantorum grata bonorum,

10

      Quae tibi noster amor munera multa dedit;

Praesentemque senem faciunt tibi munera nostra,

      Quodque et amor iubeat, gratia et ipsa simul.

Heu heu, nec strepitis, frondes, auraeque, siletis,

      Et mutae in cursu conticuistis, aquae;

15

Nil mihi responsant aurae, tristesque silescunt;

      Criminis est taciti conscius ipse pudor,

Immemor ah cur, Stella, senis, cur ludis ad alnos

      Argentae? Immemorem munera te faciunt.

Scilicet est pretiosus Amor, venalis amantum

20

      Spes, et in ambiguo victa fides pretio.

Immemor ah veteris, capitur mercede recenti

      Quaeque puella, novus subdita muneribus.

Venalis species, pretiosa est forma, decorque:

      Nimirum pretio quaeque puella subest.

25

Venditur en auro coelum, venduntur et astra,

      Stellaque nostra novo munere capta venit;

Vendit Amor mercesque suas mercator avarus,

      Institor et fallax, ales et ipse rapax.

Ite, redite, aurae, meaque haec maledicta referte:

30

      "Venisti pretio capta, puella, senis,

Venisti et iuvenis; iuveni vetus ipsa rependes

      Mox pretium. Has poenas da levitatis, anus.

Haec sors est in amore, et sunt haec mutua amoris:

      Quae vendit iuvenis, post emit ipsa senex."