19. de Eridanea, Pasyale et Stella

Inter frondosas salicum requieverat umbras

      Capta viri illecebris Eridanea sui,

Ipsa suo crinem domino pectebat, eburnis

      Componens digitis marmoreaque manu.

5

Candida fluminei mirantur brachia cygni,

      Miratur niveum populus alba decus,

Blanditur dominis litus, blanditur et unda,

      Vernaque odoratis aura strepens foliis.

Mincius ex alia viridem recubabat ad alnum;

10

      Pasyale in tenero ludit amata sinu.

Ipsa parat sertumque sibi sertumque marito,

      Serta simul violis, pictaque serta rosis;

Illi Naiades fusaeque per arva Napaeae

      Selectos flores, lilia cana ferunt;

15

Comit nympha virum, comit vir et ipse maritam,

      Ludit et alterno nuptaque virque sinu.

Lusibus his, dum spectat Amor, dum mater Amoris,

      Ipse et Amor plaudit, plaudit et ipsa Venus.

Ecce procul devecta Pado, Nereidas inter,

20

      Stella micat, radiis Stella corusca suis,

Qualis mane novum surgens Cytherea sub ortum

      Inter clara deum sidera prima nitet.

Pasyale assurgit dominae, coniuncta marito

      Excipit in mediis Eridanea choris,

25

Laeta canunt cygni, fundit Venus aurea rorem,

      Ambrosiae cyprius stillat ab axe liquor,

Immistus nymphis interque heroidas errat

      Blandus Amor, blandis ludit et ipse modis.

Mox ridens: "Quod cantet habet vates meus," inquit;

30

      Telaque de pharetra seligit ipse truci,

Altera, quis menti vulnus meditetur amarum,

      Altera, quis sensus in sua vota trahat;

Excussitque valens. Haesere hastilia; caecum

      Mens hausit telum, sensus et ipse labat.

35

Arsisti, Phaeton, flammis ambustus anhelis;

      Me tacitae flammae caecus et ignis edit.

Vrimur, heu miseri, calidoque in pectore fervet

      Ignis edax; in me saevit acerba lues.

Quid queror, ah demens? Caeco nutrimur ab aestu,

40

      Nutrimur flammis, tectus et ignis alit;

Vita mihi fax est. Venti, spirate frequentes;

      Vescimur en facibus, vivimus et Zephyris.