38. de Venere

Evolat e gremio terrae levis halitus, illum

      In rorem vertit noctis amica quies;

E facie tenerae lenis fluit aura puellae,

      Vertit eam in mentis dulce levamen Amor.

5

Illius aspersu mulcentur roscida prata,

      Huius at afflatus pectora fessa levat.

E gremio spirant telluris flabra, vicissim

      Quaeque quieta ferant tempora, quaeque mala;

Quos risus, quae det suspiria pectus amantis,

10

      Ipsa eadem facies utraque signa dabit.

Cur non e terra, sed de spumantibus undis,

      Nata sed irato sit Cytherea mari?

Fluctuat an semper miseri quia pectus amantis,

      Aestuat et variis mens agitata modis?