17. ad Stellam

Nudasti, mea vita, sinus et sponte papillas,

      Admostique meam pectora ad ipsa manum,

Oraque cum teneris iunxisti nostra labellis,

      Sedistique meo sarcina grata genu;

5

Cervicemque amplexa, levi mox victa sopore,

      Concidis in nostrum languida facta sinum,

Longaque post fessos suspiria claudis ocellos,

      Dum tibi sopitae serpit ad ossa quies.

Ipse tibi tenuem procuro sedulus auram,

10

      Composita et moveo lenia flabra manu,

Ipse tibi somnos cantu levo; cantus amores

      Sarnidis et Fauni dulcia furta refert:

"Faune, veni, tibi Sarnis adest ad flumina nota:

      Ad notas salices, candide Faune, veni.

15

Ecce tibi niveum violae cum flore ligustrum

      Iungo, et puniceis lilia cana rosis,

Roscida servantur, legi tibi quae modo, fraga,

      Fragaque quot totidem basia et ipsa paro.

Huc ades, o formose, tibi nam nuper ad amnem

20

      Siccavique meam disposuique comam,

Pierides compsere caput, dum corpus et ipsae

      Et crinis flavos molliter amne lavant,

Inde comam assyrio certatim unxere liquore;

      Inde arabo nostrum spirat odore caput.

25

Quin citharam docuere, et me fecere magistram,

      Et data pro magno munere eburna chelys.

Faune, veni, te Sarnis amat, suspirat et unum,

      Et parat in niveo gaudia multa sinu,

Fistula te et calami vocitant, vocat aestus, et unda,

30

      Auraeque, et murmur subsilientis aquae."

His ego mulcebam somnos. Tibi purpura mollis

      Tingebat niveas flore decente genas,

Qualis ubi ad thalamos Hebe deducta mariti

      Ad cupidi erubuit basia prima viri.

35

O quotiens sparsos, errant dum fronte, capillos

      Collegi blanda disposuique manu:

Sic Lede placitura fuit, sic uxor Orestis,

      Atque Helene, dixi, sic quoque culta fuit.

Et modo compositum reieci in colla capillum,

40

      Et dixi: hac placuit Laodomia coma.

O quotiens teneras variavi flore papillas,

      Et dixi: Charites sic coluere sinum;

Ornabam gemmis digitos: ad Pelea quondam

      Vecta Thetis, niveam sic tulit ipsa manum;

45

Brachia nudavi: Aurorae sunt brachia, dixi;

      Admovique cavae roscida poma manu:

Sic rear ad virides myrtus requiesse Dionem,

      Poma manu Paridis dum tenet illa sui,

Ipsa sinu ambrosiam spirat, perque ora recursant

50

      Blanditiae et grato mistus honore decor.

At tibi perque genas, roseisque infusa labellis,

      Ludit et in tenero gratia amica sinu,

Et, quotiens blandos somno recludis ocellos,

      Crediderim vel te posse movere deos.

55

Quosque moves; verum custodia nostra tuetur,

      Teque meo patior non abiisse sinu.

Tunc ego non suxisse quidem, libasse labellum,

      Sed tibi sopitae nil nocuisse velim;

Sic levis ad summum florem de rore liquenti

60

      Libat, et e tenero gramine lingit apis.

Oscula libabam, quae tu, velut excita somno,

      Excipis atque aliquid velle videre loqui;

Velle loqui dum visa, simul dum basia carpo,

      Auraque de molli ducitur ore mihi,

65

Dum ludo improbius, tua duriter ora momordi:

      Hei mihi, clamasti; sic iubet ipse dolor.

Hei mihi, clamavi, parcas mitissima, dixi.

      Parcis, et in solito es blanda refusa sinu,

Colla notas et labra notas; mox ulta dolorem

70

      Risisti, et gratos movit uterque iocos.