13. Stellam alloquitur

Quale per aestatem, sub sole rigentibus haerbis,

      Blanditur lapsis aura recens foliis,

Quale per arentes hortos in vere tepenti

      Nox mulcet teneras rore madente rosas;

5

Tale mihi, dum mens languet, dum pectora fervent,

      Nostraque in incertum vela gubernat Amor,

Tale seni solamen ades mihi dulcior Hyblae,

      Stella, favis, umbra gratior idalia.

Aura recens nam, Stella, mihi flagrante sub aestu,

10

      Ipsa meos ignes rore madente levas;

E labris mihi ros, ex ore recentior aura

      Spirat, Stella, tuo, stillat et ipse liquor.