7. hymnus ad Divum Franciscum

Nimboso quisquis speculans de monte sacerdos

      Francisci felix rura nemusque tenes,

Divinumque colis tam sancti carceris antrum,

      Parvaque at ingenti tecta habitata viro

5

Hic, ubi nudus, inops, saxo vix tectus adhaeso

      Hiberno statuit sub Iove ferre nives,

Humana expertus quantum patientia posset

      Duraque paupertas propositumque tenax,

Atque inter silvas, atque inter lustra ferarum

10

      Efferat ut nomen, maxime Christe, tuum,

Cum volucres cinxere virum pia verba sonantem,

      Auritae ante pedes et stupuere ferae,

Huc aures adverte, neque haec mea dicta, sacerdos,

      Despice, veridica quae tibi mente feram.

15

Non auro splendente domus gemmisque superba,

      Nec quae puniceo lana colore rubet,

Non centum versata iugis felicia campi

      Iugera, nec cresso palmite dives ager,

Aut gregis innumeri foetus, aut merce sabaea

20

      Niliaco rediens litore plena ratis,

Nec tam quaesiti multo sudore triumphi,

      Subditaque imperiis oppida mille tuis

Felicem efficient, quamvis numerosa parentem

      Stirps obeat plenas exhilaretque domos,

25

Quam laeta el sanae paupertas conscia mentis,

      Paupertas forti regna decusque viro,

Qua vel achimenios luxus regnumque Phrahartis

      Exsuperat vestri gloria magna patris;

Cui saevi cessere ignes, victusque refugit,

30

      Qui capit assiduo pectora nostra dolo,

Scilicet et fraudes et noxia crimina vicit,

      Eiecitque animo turpe nefasque suo,

Qui variis mandata Dei virtutibus implens

      Inclyta militiae signa decusque ferat,

35

Labentemque aciem Christi pietate fideque

      Sistat, et hostiles ense refringat opes.

Salve igitur, patriaeque parens duxque optime gentis,

      Quae sacra pro Christi nomine bella gerit;

Macte animo, Francisce, gravem qui primus in hostem

40

      Irruis, et Christi munera victor obis,

Vulnera iudaico qui quondam illata furore

      Excipis, et pretium est hoc tibi dulce datum,

Haec gestata tibi sunt laurea serta triumpho,

      Haec spolia, haec gentes, haec tibi currus eunt.

45

Desino, nam levius libycae numerentur arenae,

      Ocius et medio quae salit alga mari.