6. hymnus ad Christum Redemptorem

Annua iam redeunt patriis solennia sacris,

      Et sanctum referunt tempora certa diem.

Luce bona simul et pueri innuptaeque puellae,

      Et simul assidua foemina virque prece

5

Solennes celebrate aras, atque ore favete,

      Omnia et aeterno sint operata Deo.

Prodeat in tyria spectandus veste sacerdos,

      Et chorus ornatas prodeat ante fores,

Velatique comas, albenti et tempora lino

10

      Decantent laudes, maxime Christe, tuas.

Te sors dura hominum generis, te cura laborum

      Immitem subigit mortis obire vicem;

Dum trunco affixus cuneo et traiectus aheno

      Sensisti geminum vulnus utraque manu,

15

Sensisti fixas ferrato stipite plantas,

      Horruit et capiti spina cruenta tuo,

Et cava mortiferum senserunt ilia ferrum,

      Vulnere manavit lympha merumque tuo.

Cumque sitim cuperes nostra sedare salute,

20

      Torpuit arenti fellis in ore sapor,

Atque inter geminos crudeli sorte latrones

      Iudaeae pateris iurgia saevitiae:

Donec defesso decedens spiritus ore

      Clamavit: "Quid me deseris, alme pater?"

25

Hinc manes stygiosque lacus, loca tetra silentum,

      Infernique subis limina dura fori;

Inde pias animas et coelo digna secutas

      Eximis, et superum munera ad alta vocas.

Tertia lux aderat, roseo cum laetus heoo

30

      Surgis, mox victor sidera clara petis,

Consortemque capis patrio cum numine curam

      Dextra tenens, dextro conspicuusque loco.

Hunc igitur precibusque piis studioque fideli

      Placemus, nostro det veniam sceleri,

35

Det pacem, mala cuncta procul morbosque famemque

      Pellat, et hostiles det superare manus.