10. de camino monte et Musarum latebris,
ad Elisium Gallutium

Quisquis ades, venerare locum vatique faveto;

      Dum canit, et dictis credite, vera canit.

Iam super addiderat frondosum Pelion Ossae

      Titanum coelo perniciosa manus,

5

Turbaque coelestum misero confusa pavore

      Cedebat, nullo bella parante Iove;

Cum sacer Aonidum chorus imbellesque puellae

      Aethera praecipiti deseruere fuga.

Non illis Helicon, non multo numine clarus

10

      Parnasus tutos exhibuere lares.

Antra petunt, notasque domos liquere, metuque

      Longa pererratis finibus arva tenent.

Accipit hospitio fessas mitissimus amnis

      Liris, et hospitio sedulus addit opem.

15

Mons fuit et scopulis et vallibus undique cinctus,

      Cuius ad ima cavae plurimaque antra iacent;

Huc natas Iovis ille levi placidissimus alveo

      Devehit, et tacitis abdidit in latebris.

Sed neque Mnemosynes partum prolemque tonantis

20

      Mons tacitam potuit continuisse diu;

Vndique nam sese ramis canentis olivae

      Palladioque suum cinxit honore caput,

Tum patulas ulmos lenaeo vestit amictu,

      Humidus et liquidis undique fluxit aquis.

25

Grataque posteritas montem dixere Camoenum,

      Vt nunc, mutata parte, Caminus eat;

Quoque deae latuere, locum dixere Cavellas,

      Templaque sublimi constituere iugo.

Quare, agite, et sacros Musis referamus honores,

30

      Reddamusque piis debita thura focis;

Et tu, Pieridum cultor, quem lenia Phoebus

      Iussit dirceae plectra movere lyrae,

Cinge comam lauro, citharamque intende Camoenis,

      Galle, aganippei gloria magna chori,

35

Elisioque sui resonent montesque locique,

      Oppida quem dominum gallutiana colunt.