Giovanni Gioviano Pontano Parthenopeus 1, 20

Reference basis text: B. Soldati, 1902

Editing of the digital edition: M. Montalto


20. alloquitur suspiria et lacrimas

O iucunda mei suspiria nuntia cordis,

      O oculi, nunc iam flumina, non oculi,

Haec mandata meae constanter ferte puellae,

      Gaudeat, ut solita est, fletibus illa meis.

5

Sensistine graves, immitis Cinnama, poenas,

      Sensistine meus quam miserandus amor?

Perfida, me crucias, cum possis sola iuvare;

      Heu heu, nam per te, perfida, nunc morior.

Quam leviter poteras fato subducere amantem:

10

      Sed moriar; titulus sit mihi mortis Amor.

Si non magna satis periisse in amore puellae,

      Quantulacunque tamen gloria dulcis erit.

Pallidus a misero cessisset corpore languor,

      In vultu si quid dulce notasset amor,

15

In verbis si mite aliquid. Spes omnis amantum

      Ex oculis; oculi nil nisi triste ferunt.

Ore arabum nemus inspiras, ver ore remittis,

      Vnde tibi nomen, Cinnama, dulce fuit.

Oscula si summis saltem mihi pacta labellis,

20

      Concessum ambrosio si semel ore frui,

Languidulis animam poteras tum reddere membris,

      Et nudum inferno me revocare lacu.

Non mala Persephone letum properasset acerbum,

      Non iuveni pallens Styx adeunda foret,

25

Non phlegethonteae sentirem incendia ripae,

      Eumenidumque angues, terrificumque canem;

Sed tecum carae duxissem blanda iuventae

      Tempora, subque tuo factus amore senex.

At tu, sancta Venus, nostro succurre labori,

30

      Tu dea, tu vati, Cypria, parce tuo:

Diligat illa suumque et amans suspiret amantem,

      Et iungi cupiat pectora nostra suis,

Proque meis lacrimis totidem succende favillas,

      Omnia sint illi cognita nostra mala;

35

Quem fugit, cupiat, quem non est passa iuvare,

      Nunc amet, uratur sic magis inque dies.

Sancta favet; iamque et placidis arrisit ocellis,

      Aureolumque dedit lux mea basiolum,

Basiolum, nigra quo me revocavit ab unda

40

      Atque animam fessis reddidit articulis,

Quo sine non Arabum silvae, non rura sabaea,

      Ambrosiae spiret nec sine mollis odor.

At tibi servati tanto pro munere vatis

      Sudabunt tepidis thurea dona focis,

45

Et tibi cantabit laudes mea tybia; per te

      Cinnama dura prius, Cinnama facta bona est.