12. ad se ipsum

Campanum tepido abditum cubili

Lodicisque gravi globo involutum,

Stertentemque sibi, sibi oscitantem,

Curis explicitum negotiosis,

5

Quid vexas strepitu sub aure semper,

Inclamans querulo sono: "Excita te?"

Tum curo Aurora leves movet quadrigas,

Et noctis lachrymis comaque Phoebes

Stillatae teretes cadunt pruinae,

10

Cum primos aperit Apollo crines,

Et Pindum crocea ferit sagitta:

Cum dulcis sopor et quies amicos

Perfundens leniter iacentis artus

Divis me faciunt beatiorem.

15

Aut ergo, Fabiane, dormienti

Haereto comes implicatus arte

Extensus geminis thoro lacertis

Et curis simul omnibus fugatis,

Aut tristes abigens procul querelas

20

Campani solidos iuves triumphos.

Occlude illicet ostium catena

Et rimas patulae impedi fenestrae

Ne quid perpetuam excitet quietem;

Pulvinum capiti refer decenter

25

Apte ut subsideat; nec ulla tristem

Admittant hyemem retecta membra,

Sed totum tege culcitra iacentem;

Si extendas etiam togam lupinam

Aut vulpinam, erit hoc magis benignum.

30

Suspenso hinc abeas gradu nec ullus

Irritet crepitus seram loquacem.

Hinc leni sonitu Iovem tonantem

Et ventum pluviamque murmurosam

Quae somnos faciant suaviores

35

Optabis mihi; mox parabis ignem

Et laetas epulas et acre spumans

Auro ipso rutilantius Falernum,

Tunc cum sol medios agit iugales

Et totum irradiat repens Olympum.

40

Qui si huc accieris meam Dianam,

Tunc cum somniculosa, crine nondum

Collecto et dubios fricans ocellos,

Rem multo facies benigniorem.

Nam statim veniet si eam vocaris,

45

Si crebras referes revolutiones

Et quanta feriat thorum sagitta

Hellespontiaci furor tyranni.

Ergo vade citus, voca huc puellam.

Tunc, si quis erit parum modeste

50

Qui me quaerat, abire eum iubeto;

Dic non esse domi nec affuturum

Hoc totum biduum et fuisse multos

Qui me quaesierint profectum ad Vmbros.

Hoc veri officium est amici opusque,

55

Non aures crepitu ferire rauco

Et vultu obstrepere horridum minaci.