7. ad se ipsum

Quo propero, demens, aditu offensurus amicam?

      Exoptata odium gratia stulta parit.

Forsitan occulte tantum cupit illa iocari,

      Et secum lusus tectius ire meos.

5

Novi ego quam petulans, quam sit mea prona libido,

      Nec possum audaces abstinuisse manus.

Nullum et in amplexus moderamen, in oscula nullum,

      Nostraque sunt blando verba referta ioco.

Si prope discumbat, rimas inquirimus omnes,

10

      Admittant siqua pallia fixa manum.

Sin sedeo contra mensaque arcemur ab illa,

      Invenient aditum crura sub alta pedes.

O quoties digitos, cyathum praebente puella,

      Stringimus, et palmas subfricuisse iuvat!

15

Sin manet illa procul, tenui suspiro susurro,

      Et faciunt avidas lumina moesta notas.

Advertent comites celandaque furta patebunt,

      Et fiet populi fabula noster amor.