Tito Vespasiano Strozzi eroticon 6, 11

Testo base di riferimento: Anita della Guardia, 1916

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


11. ad Psyttacum

Psyttace, quid frustra misero mihi nuper ademptam

      Phylliroen tanta sedulitate vocas?

Parce, precor; parce insanos augere dolores:

      Heu periit quam tu vivere forte putas,

5

Parce; meo toties animam de pectore vellis,

      Phylliroen quoties blandula lingua refert.

Heu periit neque eam spes amplius ulla videndi

      Quam propter nobis vivere dulce fuit.

Si sensus tibi, si ratio est, ut habere videris,

10

      Communi tristem te decet esse malo.

Non sum equidem oblitus, tibi quae responsa vocanti

      Poscentique dapes saepius illa daret.

Et memini aurato dum te prodire iuberet

      Carcere porrectam te insiluisse manum.

15

Atque illinc dulcem, rostro parcente, salivam

      Suxisse illaesis molliter e labiis.

Post, ubi divinae laudaras sidera frontis,

      Non homo dicebas, sed Dea Phylliroe est.

Prisca salutato si paucis Caesare verbis

20

      Nigranteis aetas nobilitavit aveis,

Quid tibi facunda fingenti plurima voce,

      Tam bene, tam docte, Psyttace, laudis erit?

Laudo equidem, ingenium miror; debere fatemur

      Nos tibi: nulla tuis gloria par meritis;

25

Sed ratio et tempus, fortunaque lubrica certam

      Dant nostris legem rebus et eripiunt.

Haec igitur nos causa monet desistere coepto,

      Nonnunquam et placitum flectere propositum.

Quid loquor? unde meae tanta inconstantia mentis?

30

      Quod modo damnaram, Psyttace, nunc cupio.

Forte meis aliqua ratus es te posse mederi

      Luctibus, hos ubi sum dictus adisse lares.

Quodque ita sit, cum me tristi moerore silentem

      Vidisti et multo rore madere genas,

35

Tu quoque, commotus graviter sociusque doloris,

      Ecce piis lacrymis lumina moesta rigas.

Functus es officio veri et prudentis amici,

      Nilque reliquisti quo mala nostra leves.

Perge, precor, Dominaeque tuo communis utrique

40

      Semper adorandum nomen ab ore sonet.

Atque utinam in saevo pietas tua vulnere fiat

      Tam dulci eloquio Pelias hasta mihi.