24. ad Carbonem poetam et oratorem

An tibi non faveam? te non admirer amemque,

      Candidior pura, Carbo poeta, nive?

Crede, meo cum tu poteris de pectore labi

      Tunc animae potero non memor esse meae.

5

Doctus es, et culti placido sermonis ab ore

      Dulcior Hyblaeo copia melle fluit.

Nec minus orator, quam vates optimus, idem

      Nunc patriae linguam tradis utramque tuae.

Barbarus est, quicumque capi virtutibus istis

10

      Se negat, et tantum non probat ingenium.