20. ad virum clarissimum et oratorem eximium
Guarinum Verosensem de Phasi ave

Si quis apollineum miratur Ariona quondam

Coeruleo invectum delphine stupentibus undis,

Dulcibus illectos pisceis tenuisse querelis;

Si quis et aerios monteis et saxa ferasque,

5

Et nemora et volucres et verso flumina cursu

Mollia Bistonii properasse ad carmina vatis;

Confisumque lyra si quis cinxisse canendo

Thebanam subitis Amphiona moenibus urbem

Credibile esse negat; nostri miracula secli

10

Audiat, et quicquid cecinit veneranda vetustas

A falso distare procul verumque putabit.

Quam ferus accipiter captam me teste peremit,

Ecce iterum fruitur vitali lumine phasis,

Atque novam induitur formam, farique diserte

15

Novit, et ad dominum defert mandata priorem.

Non tamen hanc ullis vates Epidaurius herbis,

Ceu quondam extinctum Hippolytum, mandante Diana,

17a

Ceu quondam Hippolitum monitu iussuque Dianae.

Rettulit in lucem, nec carmine dira potenti

Phasias aetherium revocavit rursus in orbem;

20

Verum illi hoc tantum magni nova musa Guarini

Muneris attribuit; dumque altum lucida coelum

Astra colent, dumque Adriacis Padus influet undis,

Dum Borsi Ducis extabit venerabile nomen

Laudibus egregiis ac dextro numine partum,

25

Immortalis erit longumque manebit in aevum

Nostra Guarineo celeberrima carmine phasis;

Assyriaeque parem volucri mirabitur aetas

Postera, vivacem innumeros durasse per annos.

At cui permissum est tristi data corpora leto

30

Spiritibusque animare novis mortemque fugare,

Humanum alitibus sensum dare, verba docere

Pierios imitata sonos, hominumve Deumve

Hunc rear esse? Deus certe, Deus ille putandus.

Ergo sibi vitam poscens a te, optime vates,

35

Altera phasis adest, animam cui martius ales

Abstulit, atque suam sortem ne sorte sororis

Peiorem rogat esse velis, instructaque sacris

Artibus, huc a te mitti legata, Guarine,

Flagitat, ut caro tua carmina reddat alumno

40

Divitiis Croesi atque Mydae quae praeferat auro.