Tito Vespasiano Strozzi eroticon 4, 8

Testo base di riferimento: Anita della Guardia, 1916

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


8. laus veris ad Sylviam

Iam redeunt Zephiri et varios resoluta colores

Pingit humus, renovatque comas formosaque prata

Candidus Europae vector viridantibus herbis

Vestit; hiant flores, vernantia lilia surgunt;

5

Purpureosque aperire sinus rosa plena decoris

Incipit et late suavem diffundere odorem.

Iam defensurus rapidis a solibus uvas,

Pampinus umbroso viteis obnubit amictu.

Nunc rident silvae, nunc omnis frondibus arbor

10

Luxuriat foecunda novis, nunc montibus umbrae

Densantur, Dryadasque tegunt, Satyrosque biformeis.

Ipsa suas coelo segetes prospectat ab alto

Crescenteis, votisque Ceres aspirat agrestum.

Garrula nunc solitas repetit Philomela querelas,

14a

Infelix solitas repetit Philomena querelas.

15

Perfidiam Terei deflens, scelerataque facta.

Et maculis Progne plumas infecta cruentis

      Tecta petit luteosque parat suspendere nidos.

Murmure nunc rauco iungunt sua rostra palumbes

      Et variae placido mulcentes carmine coelum,

20

Consociantur aves ac laetis rursum amorem

      Vere novo revocant animis, nitidique vagantur

Fontibus et fluviis, luduntque per aequora pisces,

      Nec Veneris possunt flammas extinguere in undis.

Nunc etiam cantus per roscida rura puellae

25

      Exercent, atque hortorum populantur honorem.

Illa comas Narcisse tuas, haec candida carpit

      Lilia, purpureosque aliae legere hyacinthos.

Detinet has quondam Cythereius ignis Adonis,

      Mox decus hortorum et Nympharum praeda futurus.

30

Haec iungit serpilla rosis, haec mella daturum

      Subsecat ungue thymum, texto pars vimine gestat

31a

Formoso secat ungue thymos, haec vimine texto.

      Florenteis casias, immortalemque amaranthum;

Parsque legit placidos factura papavera somnos.

      Vos quoque virginei spoliant violaria coetus,

35

Nec croceis, nec purpureis, nec parcitur albis;

      Innumerosque metunt flores, decerptaque caltha

Pingit flammeolo vaccinia nigra colore.

      Denique quicquid habent florum tua septa Priape

Diripiunt, gaudentque novas gestare corollas.

40

      Nunc genus humanum, vastique animalia ponti

Nunc pecudes, volucresque, graveis sub pectore curas

      Concipiunt, carpitque animos, atque ossa Cupido.

Aureus aequoreis ubi sol caput exerit undis,

      Oceanique Aurora torum formosa reliquit,

45

Laetus in herbosos saltus armenta reclusis

      Pastor agit stabulis, armillatusque molossus

Prosequitur, qui bella lupum insidiasque ferentem

      Arceat et saevis latratibus urgeat hostem.

At circumfusae pascunt rorantia vaccae

50

      Gramina; vicinis nemorum pars errat in umbris,

Pars tenera procumbit humo, silvasque sonanteis

      Mugitu late complet, pars ruminat herbas,

Cornibus aut acres inter se proelia tauri

      Adversis ineunt; magno concussa fragore

55

Terra sonat, niveaeque accendunt bella iuvencae.

      Tum gregis aprica residens in rupe magister

Qua vitreus salientis aquae per levia rivus

      Saxa fugit sonitu exiguo, cerealia liba

Et sale durati frustum suis expedit et quas

60

      Mensa petit secura dapes. Hinc faginus illi

Cantarus effundit glocitanti pocula collo.

      Non illum curis amor immoderatus honorum

Acribus exagitat, nec opum vesana libido;

      Paupere contentus cultu, fususque per herbam

65

Aut molleis captat somnos aut carmina dicit

      Argutus inflans calamos, collesque propinqui

Auditas iterum referunt ad sidera voces.

      Sed mihi nec sine te liquidi, mea Silvia, fontes

Nec nemora alta placent, nec prata virentia, nec qui

70

      Florentes campos riguus perlabitur amnis.

Pinus ubi dilecta Deo, cui Moenala parent,

      Aut arbor Iovis aut Alcidae tempora velans

Populus ac platani ingentes, et odora cupressus

      Tellurem late frondoso vertice opacant,

75

Huc ades, ospes una meae certissima vitae:

      Iuniperi virides et te peneia laurus,

Vmbrosaeque vocant fagi. Iam flumina gaudent

      Adventu formosa tuo, intonsique resultant

Laetitia montes. Ah felicissima rura,

79a

      Laetitia ah multum semper felicia rura,

80

Fortunata nimis, pedibus tangenda puellae,

      Cuius Hamadryades faciem mirentur honestam.

Ecce tibi densis frutices umbracula texunt

      Frondibus, atque iocis secreta cubilia praestant;

Hic placidum Zephyri suadent captare soporem,

85

      Agmine percusso foliorum; non tibi cantus

Defuerint avium, electro nec purior unda

      Et suspensa sacris resonant examina lucis;

Respice serpenteis ederas, et amoena vireta

      Nympharum, ac gelidis rorantia fontibus antra.

90

Saepius hac Dictynna suis comitata puellis

      Auritos agitat lepores, hic Pana canentem

Posthabito agricolae referunt vidisse Lycaeo.

      Hos Lenaeus amat colleis; haec incolit arva

Flava Ceres, Pallasque suas hic sevit olivas.

95

      Ipse ego ne turbet placidam insidiosa quietem

Vipera, triste ferens infixo dente venenum,

      Argus ut Inachidem vigilanti lumine custos

Servabo, spargamque sinus bene olentibus herbis.

      Hic formosus Amor maternas, aspice, myrtos

100

Colligat, atque uni tibi mollia serta reservat.

      Interea pharetram vicino in gramine, et arcum

Securus posuit, quam late gentibus ille

      Perpetuam de se famam daret, aurea si quis

Spicula surriperet, fractumque exureret arcum.

105

      Non hic armeniam tigrim, libycumve leonem

Invenies, rictu qui candida membra cruento

      Dissipet, ingenti sed me qui victus amore

Vror, et ipsa vicem reddas te protinus oro.

      Ergo age, ne dubita patrios, mea vita, penateis

110

Linquere, neu solis metuas te credere campis;

      Nam tutum praestabit iter tibi pulchra Dione,

Et septam obscura densi teget aeris umbra;

      Ceu quondam libycae Carthaginis alta petentem

Moenia, cum fido natum velavit Achate.