Tito Vespasiano Strozzi eroticon 4, 4

Testo base di riferimento: Anita della Guardia, 1916

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


4. ad Angelum Decembrem

Angele, si quis erit, lacrimosi plena doloris

      Qui tua non tristi carmina fronte legat,

Ille feras inter saevis in rupibus ortus,

      Aspera duricie vincere saxa potest.

5

Non ego talis in hoc, sed amici fletibus angor,

      Immeriti quem sors vexat acerba mali.

Certe dignus eras hominum coelique favore,

      Nec tali casus convenit iste viro.

In te consumpsit vireis fortuna nocendo,

10

      Nil superest, ut iam possit obesse tibi.

Sed licet in tenueis concesserit irrita ventos

      Intempestiva spes tua morte ducis,

Nec promissa patris servet tibi filius haeres,

      Abstuleritque tuas Gallus adulter opes;

15

Non tamen ista valent rectam infortunia mentem

      Eripere et virtus inviolata manet.

Candidus ille viget morum tenor et pia vitae

      Simplicitas nullis est labefacta dolis.

Parsque tui melior fraudem praedonis iniqui

20

      Despicit, ac ferrum terribileisque minas.

Namque sacros inter celebraberis Angele vates,

      Seraque posteritas scripta diserta leget.

Et clarum toto stabit tibi nomen in orbe,

      Donec in aequoreas rex Padus ibit aquas.

25

Dura fuit rerum iactura ut scribis, at illud

      Triste magis versus tot perisse tuos.

Namque domum et vesteis, nummosque et praedia siquis

      Perdidit, haec aliqua sunt reparanda via.

Casus et indulgens hominum praesentia multis

30

      Amissas duplici foenore reddit opes.

Quis tibi restituet non exemplaribus ullis

      Tradita per longas carmina facta moras?

Quorum si qua manet memori sub mente reposta,

      Pars tibi, plura tamen pectore lapsa reor.

35

Atque ita susceptus frustra est labor ille iacetque

      Clarorum in tenebris fama sepulta virum.

Quo fit ut indigner doleamque, impune quod ausus

      In te sit tantum barbarus ille nefas.

Ille sacras aedeis potuit spoliare Deosque

40

      Qui vertit duras in tua damna manus.

Non illum pudor aut pietas aut gratia movit,

      Nec vindex magni terruit ira Dei;

Et bona Pieridum dextro tibi numine parta

      Sacrilega rapuit barbara turba manu.

45

Sed non parva mali restant solatia, quod non

      Vllius culpae conscius ipsi tibi es.

Adde quod illustres multi graviora tulerunt

      His quae tu pateris, nec meruere viri.

Respice Threici fatum miserabile vatis

50

      Est et Arioniae cognita causa fugae.

Exul inops degens in amaris Naso querelis,

      Finiit extremam per mala multa diem.

Hos praeter facile est aliorum exempla referre,

      Quae quoniam tibi sunt nota, silenda puto.

55

Sed tamen ad vatem pauca haec de vatibus istis

      Dicta velim, quamvis fabula trita foret.

Quod petis egregii pietas spectata Casellae,

      Et favet et voto est officiosa tuo.

Nec tibi Castellus regi gratissimus, et qui

60

      Rectum amat, optatam ferre negabit opem.

Nos quoque, si precibus quicquid studioque valemus,

      Si quid apud magnum est gratia nostra Ducem,

Hoc erit omne tuum, nec non curabimus una

      Consulat ut rebus regia cura tuis.

65

Caetera semper agat, quamvis dignissima laude,

      Borsius, haud minor hac gloria parte venit.

Quod bonus afflictis succurrere novit, et idem

      Magna solet meritis praemia ferre viris.

Saepius hoc alii senserunt; Angele rursum

70

      Ad vivas sitiens ipse recurris aquas.