14. ad Ariadnam puellam formosissimam

Vt prior est aetas faciem mirata lacaenae,

      Sic formam laudant nunc Ariadna tuam.

Tyndaris hoc uno fertur superasse, quod illa

      Difficilis blandis nesciit esse procis.

5

Tu pietate carens et fastus plena superbi

      Formae corrumpis maxima dona tuae;

Nec magis Euryali gemitu lacrymisque moveris

      Quam prece turbati flectitur ira soli.

Quid faceres si nestoreos bic vinceret annos?

10

      Et tangeret crispas horrida barba genas?

Exemplo tibi sit pharetrati mater Amoris,

      Dignata est puero iungere Diva latus.

12a

Ah quotiens vidit nemorosa in valle iacentis

12b

Avertitque oculos Cynthia casta suos.

Illo etiam fertur lacrymas fudisse perempto

      Et solitus roseo fugit ab ore decor.

15

Abstulit Endymion tenera Latoida forma,

      Dum patrio niveas monte reducit oveis.

Ipsa licet dea sit, noctisque aurora tenebras

      Pellat, in amplexum non pudet ire senis;

Invidisse deos perhibent, cum mollia cano

20

      Oscula Tithono culta puella daret.

Tu iuvenem, quo non formosior alter in urbe,

      Spernis, et insano cogis amore mori.

Si sapis, ipsa tuae fructum decerpe iuventae,

      Respice iam properans terga senecta premit.

25

Quod si nec facies qualem Narcisus habebat

      Nec movet antiquo sanguine clara domus,

Te saltem moveant generosae Palladis artes,

      Queis inter priscos hic numerandus erit.

Huic tu si faveas, hunc si digneris amare,

30

      Cantabit laudes, dia puella, tuas;

Atque immortalis famae tibi quaeret honorem,

      Et tua post obitum forma perennis erit.