5. ad Amorem

A demens quisquis silvas, latebrosaque rura

      Credit, Amor telis non adeunda tuis

Tu nemus umbrosum, tu ripas fluminis alti

      Et liquidos fonteis, et iuga montis adis.

4a

Parthorumque truces populos et caspia regna

4a

Horrentesque scythas Aethiopesque domas.

5

Quae nitidi primum radiantia lumina solis,

      Quae videt occasum, subiacet ora tibi.

Quasque tenent sedes Boreas et nubilus Auster

      Indevitatas sustinuere faces.

A quoties gravibus cupiens me solvere curis,

10

      Desertos saltus, et loca sola peto.

Sive urbeis adeam, nemorum seu devia lustrem,

      Sive ego coeruleum per mare puppe vehar,

Tu mea furtivo sequeris vestigia passu,

      Et iacis immiti spicula certa manu.

15

Parce, Puer, saevas in me torquere sagittas:

      Ardenti infixum pectore vulnus alo.

Parce, puer, quid me extremum sentire furorem,

      Cogis? An haec ullum vindicat ira nefas?

18a

Non ego sancta tuae violavi numina matris

18b

Fanave sacrilegae diripuere manus

O quam te decuit potius domuisse puellam,

20

      Quae me, quaeque tuum despicit imperium.

Ni frustra ex humero sonat aurea dive pharetra,

      Ni micat ex oculis irrita flamma tuis,

Huc ades et facibus celeres Amor adde sagittas,

      Noxiaque ultrici pectore fige manu.

25

Fac tamen insignis pereat ne gloria formae,

      Nec ducat roseo pallor in ore notam.

Hoc ego non cuperem nec sum me iudice tanti

      Signa mihi satis est, si qua caloris erunt.