5. de discessu Anthiae ex urbe Ferraria

Postquam Ferrariae discedens moenia liquit

      Anthia, Ferrariam liquit et ipsa Venus.

Mollis Amor simul Hetruscas migravit ad urbes,

      Secum blandicias, delitiasque tulit.

5

Sed licet ad Tanaim, rapidumque feratur Hydaspem

      Herculeas quamvis transeat illa vias,

Quaque rotant fluctus alterno vortice Syrtes,

      Per mare, per terras, subsequar ipse tamen.

Nunc utinam sumptis imitarer Persea pennis,

10

      Nunc vellem ingenium Daedale docte tuum.

Nunc ego Medeae, quo fugit Iasona currum

      Optarim, volucres Triptolemique rotas,

Scilicet ut dominae subito improvisus adessem,

      Duceret ingratas neu via longa moras.

15

Quo propero infelix? Pergam ne per aspera saxa?

      Per gelidas alpeis, perpetuasque niveis?

Quid si latronum occurrat manus impia, raptis

      Vestibus, immitique petat ense caput?

Aut nemorum latebris, aut alto monte ruentes

20

      Dilacerent rabidae membra cruenta ferae?

Novimus infaustos casus, discrimina amantum:

      Fata obstant laetis invida principiis.

Pyramus exemplum probet, miserandaque Thysbe,

      Quos rapuit simili mors violenta modo.

25

Testis adest, animos cui conscia virgo natanti

      Saepe in arenoso littore visa dedit.

Ille per insanas mediis aquilonibus undas

      Ibat, ut optata posset amante frui.

Nec revocare minis genitor, nec flectere mater

30

      Blanda potest, ultro sed periturus abit.

Iamque procelloso positurus in aequore vitam,

      Hei mihi congeminat, Sesta puella, vale.

Sesta puella vale, clamabat, et ecce loquentem

      Praeruptus vastae supprimit agger aquae.

35

Praeterea iam forte novum suspirat amorem

      Anthia, nec fidei, nec memor ipsa mei.

Rara quidem fida est, oculus nisi nutriat ignem,

      Foemina, iuratos vix timet ulla deos.

Perfida securum sic te Menelae fefellit

40

      Externa ad Troiam vecta Lacaena rate.

Arsit in Aegisto furiosi mater Orestis,

      Dum gerit Atrides vindice bella manu,

Multae etiam, quarum veteres meminere Poetae

      Deseruere viros, legitimamque fidem;

45

His fortasse meam poterunt numerare puellam

      Atque ideo doleam cur ego, semper erit.

Me miserum, quonam Dominae fiducia cessit?

      Quid queror? et vano terreor ipse metu?

Parce precor, mea lux, si quid male lingua locuta est,

50

      Omnia magnus Amor tuta timere iubet.

Sic Deus ille mihi stimulum sub pectore fixit,

      Raraque cum casto forma pudore venit.

Sed tua Penelopen superat constantia, quamvis

      Illa sit argolicae fama pudicitiae.

55

Ibo, igitur nec me certum tardabit eundi

      Tristis hiems, segneis impiger odit amor.

Illius aerias pennis tranabimus alpeis

      Atque aderit nostrae Dux Cytherea viae.

Thuscus at incolumem postquam me acceperit Arnus,

60

      Et Dominam dabitur posse videre meam,

Tunc ego velatus myrto viridante capillos

      Persolvam magnis debita vota Deis.