Ad Pium II Pont. Max. de creatione sua

Quae venit ad tantum supplex, ne despice, limen,

      Orat ter posito te mea Musa genu.

An famulam vultu non aspicis usque benigno

      Qui fers pontificis nomina digna Pii?

5

Illa quidem sanctum colit, o sua gaudia, nomen;

      Qui prius Aeneas, es modo Papa Pius.

Iustas ergo preces Musae si misimus, audi,

      Deceptam voto nec patiare suo.

Non haec purpurei petit ambitiosa galeri

10

      Munera vel mitrae pontificale decus,

Discolor aut vario petitur pro more cucullus

      Quo prior aut abbas colla verenda tegat.

Sola sibi sanctae, sola est sibi cura Poesis.

      Haec quoque causa venit digna favore tuo

15

Vt reseres librum primis de vatibus, olim

      Quem conscripsisti, te pia Musa rogat.

In lucem veniant alto de fonte perita

      Cum primum sacri carminis usus erat.

Quid sibi vult totis virtus celata diebus

20

      Aut quid sub modio clausa lucerna facit?

Quid iuvat inmeritas in tantum offendere Musas

      Et tantum famae detrahere inde tuae?

Nonne vides quanto morsu livoris iniqui

      Carminis, indignum, dilaceretur honos?

25

Iustius haud alio nobis auctore probari

      Divini potuit carminis officium.

Debet et ipsa sacris prisci reverentia saecli

      Vatibus a summo praeside restitui

Tempus an expectas, vatum doctissime, quo te

30

      Ascribat totum bellica cura sibi?

Mincius aut celebri veniens cum fonte Timavus

      Tantum conspicient arma movere ducem.

Ibis enim occidui suffultus viribus orbis

      Pro Christo fugiens nulla pericla Deo,

35

Et nihil, heu, raptis aegra valetudine membris

      Indulgens causam dum tueare piam.

Namque in divinis tanta est tua gratia labris:

      Vidimus, assensit contio tota tibi,

Quem Deus in Turcos armat feliciter hostes

40

      Et iam spes trepidis unica rebus ades.

Non erit in tanto bellorum turbine Musis,

      Hoc mihi crede, tuis, non erit usque locus.

Nunc quoque tantorum meditatio sola laborum

      Iam prope desertas, te procul, esse facit.

45

Ah, viduas num sic patieris flere Camenas

      Et tua cum Musis scripta perire voles?

Quin age, dum tanti restant diludia belli,

      Tam pulchrum medio tempore profer opus.

Cedite lascivi; vani procul este poetae.

50

      Arguit haec turpes pagina sancta iocos.

Te duce terrarum laudetur ubique poesis,

      Quae colit aeternum religiosa Deum,

Quae virtutis opus laudando ad sidera tollit

      Et vitium in praeceps fulminis instar agit.

55

Sic tibi, pro nostra dum religione laboras,

      Succedant votis omnia laeta tuis,

Faustaque non desit victoria bella gerenti,

      Omen ut ex ipso nomine matris eat.

Sic tuus intrepido latis comes inclytus armis

60

      Sfortia barbaricas proteret ense minas.

Prospera sic veniant felicibus omnia Senis

      Longaque de tanto gaudia cive ferant,

Vt saepe exultent tanto praecone beatae

      Hesterna quantum vidimus esse die.