Enea Silvio Piccolomini Cinthia

Testo base di riferimento: A. Van Heck, 1994

Cura dell'edizione digitale: Federica Giacomin


1. in Cinthiam

Cinthia, si qua meo debetur fama labori,

      Abs te suscipiam quicquid honoris erit.

Tu mihi das ipsas scribenda in carmina uires,

      Tu facis ingenium, tu facis eloquium.

5

Te duce concedunt diue in mea uota sorores,

      Te duce Castalio somnia fonte bibo.

Summa tibi, fateor, debentur premia:summo

      Te quoque, si liceat, carmine ad astra feram.

Et nostri prima uenies in parte libelli:

10

      Tu mihi principium, tu mihi finis eris.

 

2. in Virgilium

Grecia preclarum quantum laudauit Homerum

      Tam, Maro, te celebret turba latina. decet.

Tu generi italico magnum decus, ille pelasgo,

      Ille suis clarus, clarus es ipse tuis.

5

O, si millenos uixisset uterque per annos,

      Carmine quot miro prelia clara forent!

Nunc etiam credam dictetis carmina diuis,

      Ingenium tenues siquod habent anime.

Ille Iouem mulcet, tua placat musa Quirinum

10

      Leniturque tua Cesar et ipse lyra.

Quin aliquos tandem celo demittite uersus,

      Qui Iouis aut magni Cesaris acta ferant ?

Celicole quondam misere ancilia: cur non

      Carmina de celo mittere uestra licet?

 

3. in Virgilium

Carmina diuino referam modo pauca Maroni:

      Quis neget egregio carmina Virgilio?

Thure pio relique lustrantur ab omnibus umbre,

      Quique poeta fuit carmina sola petit.

5

Vos igitur, uates, quos secula nostra tulere,

      Ipsius ad tumulum munera ferte, precor.

Munera sint uersus et mecum dicite: uates

      Qui iacet hic nostre gloria gentis erat.

 

4. in Galatheam

Sunt, Galathea, nouo tibi membra simillima lacti

      Et getica semper candidiora niue.

Vir tuus ardenti carbone et forcipe duro

      Assuetus faciem non ferit ipse tuam ?

5

Basia quando dedit mixta fuligine coniunx,

      Ne mutet niueas miror abinde genas.

Cum tenet amplexus nigris tua membra lacertis,

      Reddere te totam debuit ille nigram.

Sed neque te tractat neque pergit ad oscula Drusus:

10

      Protinus in uenerem uiribus ille caret.

Arguit intactam tota nitor in cute nam te,

      O nimium cupido digna puella uiro.

 

5. in Cinthiam

Quid nimis elata es prestanti, Cinthia, forma?

      Labitur occulto pulchra iuuenta pede.

Non ita semper eris: uariatur tempore uultus

      Nec semper roseo splendet in ore nitor.

5

Mane, uides, primo candescunt lilia sole,

      Vespere succisa languidiora rosa;

Te quoque destituet fugientis forma iuuente

      Inque suos ueniet curua senecta dies.

Te miseram dices, rugis cum tempus arabit

10

      Et faciet crispas in tua damna genas.

Nunc tibi tempus adest, respondet lusibus etas,

      Talia laciuus tempora querit amor.

Te moneat facies, monenat te frontis honores,

      Qui perit o miseri sit tibi cura proci.

15

Aspice, deficio; morienti consule amanti:

      Si moriar, magnum, Cinthia, crimen habes.

Tu me sola potes longos deducere in annos,

      Sola potes nostris addere, nimpha dies.

Si mihi tu faueas, si me spectabilis amantem,

20

      Confiteor, uite spes eris una mee.

Sum ne adeo informis? Nullon sum dignus amore?

      Sum ne ego progenie degener ipse mea?

O utinam facilis quantum formosa fuisses!

      Sic mihi tu semper, Cinthia, grata fores.

25

Dum faciem spcto, digna es quam Phebus amaret;

      Maius an ipsa suo, Cinthia, lumen habes?

Et cui non placeas, cum sis placitura Tonanti,

      Cum dederis uentis post tua terga comas ?

Vel com contextum crines nodantur in aurum

30

      Membraque purpurea cetera ueste tegis.

Quicquid formosas decuisset habere puellas,

      Vnum si demo, Cinthia, diues habes.

Hoc unum est pietas;quam si modo, Cinthia, sumis,

      Vsque adeo felix semper amator ero.

35

Ergo uale et nostro cura indulgere furori,

      Et socies mores cum pietate tuos.

 

6. in Aragnem

Phebus in hesperias quamquam nondum iuerit undas,

      Vidi ego iam medios luce carere dies

Tum, mediam cum se niueo Latonia fratri

      Obiicit et radios non sinit ire suos:

5

Sic mea nonnunquam miserum me fallit Aragne,

      Ante illam cum se perfida sistit anus.

O te longeue remorentur fila senecte

      Nec uiuas cupiens nec moriare uolens.

Vt mihi siderei rapis inuida lumen ocelli,

10

      Sic tibi iocundum subtrahat illa merum.

 

7. in Cinthiam

Cinthia, pro meritis que reddam premia tantis,

      Quot mihi iam clauso suggeris, alma, die?

Nunc ego per tenebras et per stabula alta ferarum

      Cogebar longas nescius ire uias.

5

Forsitan abruptas cecidissem pronus in alpes

      Aut ego iam rapidi preda leonis eram.

At tu, que nostros miserata es, Cinthia, casus,

      Obuia noctiuage lampadis igne uenis.

Qua sit iter, qua sint manifesta pericula monstras :

10

      O ego quas possum reddere, luna, uices ?

Efficiam semper tibi sit, dum forte laboras,

      Qui superet sonitu carmina dira suo.

Inde tua expediam prestanti numina uersu,

      Qualia nocte iuuent, qualia luce patent.

 

8. in pictorem

Dos sua, qua claram possit perquirere laudem,

      Celitus, ut dignum est credere, cuique datur.

Atque ideo uarias uitam exercere per artes

      Cogimur et magno fama labore uenit.

5

Bella duces fecere deos celoque locarunt :

      Hinc honor, hinc magni Cesaris astra micant.

Carmina Virgilio nomenque dedere sorores

      Pierie, quod nec morte perire queat.

Tullius eloquio, quem mirabatur et ipsa

10

      Grecia, dum stabunt sidera, clarus erit.

Est in honore suo cythara laudatus Iopas,

      Et uiuum qui de marmore duxit opus.

Quid referam cunctas artes ? mea fama per omnem

      It clara Ausoniam, laus et ubique mea est.

15

Qua ue Policretus, qua ue est celebratus Apelles

      Arte, feram toto nomen in orbe meum.

 

9. in Calvinum

Sic tibi formose placeant, Caluine, puelle,

      Vt mihi presenti gratia Papia die est.

Sic Caciena suis miserum te oblectet ocellis,

      Vt modo me aspectu sola Papia suo.

5

Sic tibi displiceat ciliorum frictus, ut ipsa

      Nunc uisa est oculis pulchra Papia meis.

Sic tibi flaua Ceres et Bacchi munera prosint,

      Vt me nunc hilarem docta Papia tenet.

Sic letus uenias ad perte gaudia noctis,

10

      Vt mihi dulce fuit nunc papiense solum.

Ecce, Papia, malo compulsus ab omine ueni,

      Quin misero lucem, dira Papia, rapis?

 

10. fabella

Vrbem qua ducit Comum uia forte petebam:

      Rure diu fueram, ruris et hostis eram.

Est locus urbis, ubi rerum quecunque uehuntur

      Soluitur x lege uectigal usque sua.

5

Huc feror, ecce (hominem quantum fortuna secundat

      Atque eadem aduersa est!) me pia poscit anus.

"Vir, pete cur ploret que nostro est aduena tecto."

      Dixerat, et iuxta forte puella sedet.

Hanc digito signat. Forma fuit illa decenti,

10

      Que uisa est Dapne seu Philomena mihi.

Ter quinos (neque enim plures) impleureat annos,

      Vix fuit amplexu digna puella uiri.

Illa in terram oculos lacrimis humecta tenebat

      Et mentem misere durus habebat amor.

15

Vultus erat, qualem facit ipsum affata parentem

      Aut Venus aut patrio uertice nata dea.

Cetera non uidi : sed que manifesta patebant,

      Indicium pulchri corporis ora dabant.

Tum "mea nympha, precor" (germana uoce locutus:

20

      Barbariem docuit me Basilea prius)

"Quis te casus habet ? que te fortuna remotas

      Ignaram lingue cogit adire domos ?"

Illa proci lacrimis motam se et fraude relictam

      Et que pretereo plurima damna refert.

25

"Heu forme miserere mee, miserere iuuente,

      Hei mihi ne noceat si pia forte fui.

Te sequar. In casus ueniam quoscunque uocabis,

      Si qua mihi tecum gracia" dixit "erit."

Non sum marmoreus nec tigride natus, ut ipsis

30

      Non mouear precibus, non mouear lacrimis.

Ergo iter obuerto. Hic obliqua est semita quam nec

      Plaustra petunt, quam nec sepe uiator adit.

Hac iter ad portam, que iuncta est principis arci

      Et uetus externa nomen ab urbe trahit.

35

Huc agor et pone sequitur mea nympha, meum cor,

      Vinxque meum crebris passibus equat iter.

Ventum erat ad medium, silua cum prodit opaca

      Et tacitus post me faunus abinde uenit.

Hanc rapit et lucis amplexam condidit atris:

40

      Me miserum! Nec post uisa puella fuit

Vt fleui! Vtque oculis largus defluxerit ymber,

      Quid referam? Volui dilacerarae genas.

Haud aliter raptum dilecte coniugis Orpheus

      Sensit et irato pectore fata tulit.

45

Sed quid flere iuuat? Fatorum immobiils ordo est

      Nec superum nostras audiet ira preces.

 

11. in Lisiam

Lisia quid redolet? Sapit hec tibi Lisia mella?

      Et reris soli grata sit illa tibi?

Atque tuam reputas? Tamen hec in fornice uiuit

      Et tua, non uultus diligit illa tuos.

5

Ac siquem illa colit, non te, puto, diligat illa,

      Alter inest oculis gratior usque suis,

Quem nosti et tectum ducit noctesque diesque

      Et simulat quod se nulla puella uelit.

Vt tibi uera loquar: meretrix est. Ergo mariti

10

      Iura negat multos nunc habitura procos.

Lisia si placeat, placet hec tua Lisia multis,

      Sed magis illa colit qui magis inde dabit.

 

12. in Bartholomeum

Bartolomee, sacros nequeo tibi mittere uersus

      Nomine uersiculos impediente tuo.

Nil habeo riliquum, quo possim querere amicos,

      Si desit nostris scripta tabella modis;

5

Ni te scribendo, ni te mihi carmine iungam,

      Dic mihi, quo possim iure placere tibi.

Ast ego si scribam, perturbor Barholomeo

      Nomine non suaui conueniente lyre.

Te precor ergo aliud leuius tibi nomen adoptes,

10

      Quod ualeam numeris inseruisse meis.

 

13. epitaphium

Hic tegor haud ulli scelere et feritate scundus:

      Corrupta est uicio multa puella meo.

Quotque habui digitos totidem sub tartara misi

      Nocte una illustres proditione animas.

5

Sed tandem occubi penaque affligor acerba:

      Sera licet superum est, non fugit ira malos.

 

14. in Corinum

Minxerat hic Helene mediamque ambiuerat urnam,

      Que tota est capiti fusa, Corine, tuo;

Hic dedit Andromache calidum et Philomena liquorem,

      Hoc tulit epotum Lesbia uase merum;

5

Hic Dapne atque alie tenere minxere puelle:

      Vrina hec lenam tinxerat uda tuam.

Proh scelus infandum! Viole hec et lilia naso

      Peluis odoranti debuit esse tuo.

Quod quereris, magno ere procus quesisset et ipsam

10

      Vessica missam forte bibisset aquam.

 

15. in Axeretum

Ipse pios quoniam colis, Axerete, poetas,

      Carmina et ipsa tuo semper in ore sonant,

Mirabar quod te summa cum laude ferebant

      Scire sub infesto belligerare mari,

5

Et quia te magnos traxisse ex hoste triumphos

      Fama refert musa te comitante tua.

Mira quidem res est nostroque remotior euo

      Carmina pugnaci collibuisse uiro.

Vidi ego magnanimos, quos fama ad sidera tollit

10

      Et qui sunt uulgi semper in ore duces,

Omnibus inuisos se se prebere poetis

      Atque ipsos patria cogere abire sua.

"Ite procul" seuus dicebat Clodius olim,

      "Ite alio, uates, carmina ferte alio.

15

Frigoris expertes tecto gaudetis et umbra.

      Qui faciet uersus? Quis nisi potus erit?

Nos patriam et sanctos tutamur ab hoste penates

      Nostraque communes dextera seruat opes.

Vos odi, inbelles, alieno parta labore

20

      Sumentes et quos carmina sola iuuant.

Quod si uos adeo oblectant uersusque lyreque,

      Ite et carminibus pascite corpus iners."

Haud ignota cano nostraque etate probatum est

      Ingenium armato displicuisse duci.

25

Cur igitur mediis colit Axeretus in armis

      Aonidas, Vegium (nam tuus ille) peto.

Tum Vegius (de te sermo nam forte uicissim

      Consititerat) laudes incipit ipse tuas.

"Axeretus" ait "prisce uirtutis utranque

30

      (Quod modo quis credat?) maluit ire uiam.

Scilicet et musas complexus et arma comanti

      Ornatus galea uersat in ore modos

Et modo Virgilii, nonnunquam gaudet Homeri

      Versibus, historiam nec minus inde legit.

35

Ni mirum sanctos si diligit ille poetas:

      Est hominis caros semper habere pares.

Sic placuere bonis quondam ductoribus ipsi

      Vates, quod docti sepe fuere duces.

Doctus erat Cesar de se qui scripsit, et heres

40

      Narrauit uite qui benefacta sue.

Ducebant Veteres scitos in prelia uates,

      Qui canerent sacris bella gerenda modis;

Nouerunt quantum diuina poemata possent

      Quotque duces faciat uiuere Virgilius.

45

Mutauit priscos hominum uecordia mores,

      Iam dudum in castris nulla Minerua fuit.

Ille autem nostro similem non inuenit euo

      Atque ideo laudis dignior ipse mee est.

Quem si carminibus, si laudo aliquando libellis,

50

      Ni mirum raros uult mea musa uiros."

Sic Vegius, tum me uirtutem accendit in ipsam,

      Accendit mire laudis amore tue.

Inde uelim (siquid facies mea carmina) nomen

      Sepe tuum scriptis inseruisse meis.

 

16. in Cinthiam

Qui miserum totiens expertus iam sit amorem

      Cur iterum laqueos incidit ille nouos?

In foueam quotiens lapso pede fluxit asellus,

      Inuitus tales cogitur ire uias.

5

Ast ego quid sit amor, quid dura incendia noui

      Et quot mortifero sint in amore doli;

Et tamen infelix iterum compellor eodem,

      Cogor et antiquo subdere colla iugo.

Tantum sola potes in me, que sidere quo uis,

10

      Cinthia, me dulcis, Cinthia, meque trahis.

Stare tua haud contra possum uel tela uel artes

      Et si me ludis, ludier usque iuuat.

 

17. in Mentinum

Cur iterum atque uacuo, Mentine, cerebro

      Ambitur passu Laurea diua tuo?

Quid tibi uis hominum? Quid habes quod diligat in te

      Laurea? Qua forma es? qua probitate uales?

5

Nigrior es coruo, stigia pallentior umbra.

      Quale tibi ingenium, quale tibi eloquium est?

Tu sibi te Paridem placidum ue putas Ganimedem

      Et uersas totum pectore Aristotelem.

Falleris. Ipsa tuo non stat sapientia sensu,

10

      Non est iudicio pulchra Diana suo.

Quin tu aliquid peragis, quod te, dum creuerit etas,

      Nutriat et senium claudat honore tuum?

Desine fallaces temptare Cupidinis artes:

      Laurea celestis digna furore proci est.

 

18. epitaphium

Discite nunc ex me, uite quem penitet acte,

      Qui male deduxi tempora longa, senes:

Si magis aut ipsum uixissem Nestora totum,

      Nil tamen in melius reddita uita foret.

5

Nec me mortali credebam sanguine cretum

      Nec nostrum rebar posse perire genus.

Fallebar, quoniam uita defunctus iniqua

      Hic tegor:ast anime que mala sint taceo.

Vos igitur moneo, quamuis breue tempus habetis:

10

      Id quoque (nam sat erit) reddite sponte deo.

 

19. in Cinthiam

Cinthia, quid ploras? Nitidos quid turbat ocellos?

      Quis modo te fletus, quis modo langor habet?

Si tibi deformis facies inuisa mariti,

      Si dolor inculto est concubuisse uiro,

5

Desine flere, precor; ne sit tibi causa dolendi

      Abs te quod magni debuit eris emi.

Nam te potes acceptas a corruptore tabellas

      Et legere et pulchro reddere uerba proco.

Ipse, licet norit quod te formosus adulter

10

      Tractet, adhuc molli pectore cuncta feret.

Femina deformi uidua est que nupsit amanti

      Proque suo poterit se gerere arbitrio.

Sepe licet uideas turgescere coniugis ora,

      Victa supercilio mox cadet ira tuo.

15

Ipse petet ueniam tanquam peccauerit et te

      Leserit et quicquid poscitur inde dabit

Atque tuo tantum contentus uiuet amore

      Nec petet assiduis tecta aliena dolis.

Formosum contra si sis sortita maritum,

20

      Te miseram! Quantis falleret ille modis!

Non tibi, sed multis natum se crederet et quod

      Das modo sola daret plurima turba sibi.

Forma uiri nuptis nimium est damnosa puellis:

      Quam dolet Oenone substinuisse Parim!

25

Iupiter ut nulli placeat Saturnia uellet,

      Egregium Eneam plorat Elissa suum.

Ergo tuo inculto uiuas contenta marito

      Et tibi quod desit mox aliunde pete.

 

20. in Calciopem

Calciope, o fer opem, tacito ne uulnere Petrus

      Occidat. Egregio parce, puella, proco.

Da sibi quod postquam dederis mira arte iuuabit

      Et dices: tacui quid male sana diu?

5

Experiere pio quanta est in amore uoluptas:

      Gaudia mille dabis, gaudia mille feres.

Dulce rogatur opus rerum nec dulcior ulla est,

      Quam semel ut dederis sepe dedisse uoles.

Et quis erit primos dignus decerpere flores?

10

      Si Petrum expendis, undique Petrus erit.

Ac mihi si carum serues a morte sodalem,

      In celum calamo, diua, ferere meo;

Sin pereat, totum contra te Acheronta mouebo

      Et faciamo uersus in tua damna sacros.

 

21. in Cinthiam

Vror et accenso nulla est medicina furori,

      Nulla meo medica est herba reperta malo.

Egrotus si forte fuit, ualet esa leoni

      Simia uirosas restituisse uices.

5

Pardus edit capreas, siquis sibi langor, agrestes:

      Inuenta est morbis hec medicina suis.

Dictamnus, tergo siquando hesere sagitte,

      Siluestrem mira liberat arte capram.

Querit item ramos forndentis ceruus oliue,

10

      Languidus ut magno forte dolore fuit.

Vrsus adit fouema, qua se formica recludit,

      Et quanta est illic lingua per ora patet;

Illa putat carnes et amatam currit ad escam;

      Fallitur, et uasto pectore clausa perit

15

Et magnum ueteri morbo sic liberat ursum:

      Morte sua infelix damna aliena leuat.

Denique cunctarum canis est medicina ferarum

      Sanguis, et his ceso redditur hoste salus.

Norunt queque suis animalia querere morbis

20

      Auxilia et nullum fallitur inde pecus.

Ast ego si norim quod sola est Cinthia nostri

      Causa mali, que me sola beare potest;

Illa tamen nostros nulla iuuat arte labores

      Et cruda auxilium sepe rogata negat.

25

Non ego magna peto neque mortem, Cinthia, posco,

      Diua, tuam: facile est quod, mea nympha, rogo:

Scilicet ut nostro liceat dare tempus amori:

      Sic dabis ut fiam, Cinthia, saluus opem.

 

22. in Cottam

Gallorum magno que mittam carmina regi

      Erroris, Cotta, respice siquid habent.

Doctus es et cythara te etiam donauit Apollo

      Et tua cum sanctis uatibus aucta domus.

5

Ne referam multos: quid auunculus? Ille deorum

      Colloquio suaui carmine iunctus erat;

Quem decus etruscis atque indelebile nomen

      Etenum faciens traxit in astra deus.

Hic similis fies paribusque imitabere uatem

10

      Versibus et nomen non tibi dispar erit.

Nam tua iam uirtus clara est omnesque fatentur

      Quid uaelas prosa, carmine quid ualeas.

Inde meas poteris musas trutinare. Lege ergo

      Carmina iudicio discutienda tuo.

 

23. in Amorem

Quid me ludis, Amor? Quid me, seuissime, cogis

      In mea letifera currere fata manu?

Dure puer, dura natus de matre, Cupido, es:

      Non dii, sed rabide te genuere fere.

5

Aut ego te rigido natum de marmore credam:

      Durius en ipso marmore pectus habes.

Aut hyrcana tibi concesserit ubera tygris

      Vel que te genuit seua leena fuit.

O miserum, qui te superum dignatur honore

10

      Et tua fumifero numina thure rogat.

Surdus es et geminas rogitantibus obstruis aures,

      Cecus es et nullum qui roget usque uides.

Si deus ipse fors, si certum numen haberes,

      Qui modo sepe nocet, sepe iuuaret amor.

15

Iupiter ipse deus quoniam iuuat equus Olimpo est

      Nullaque celesti numina ab axe nocent.

Dii faciles homini sunt et pietate mouentur,

      Exaudire preces uotaque digna solent.

Supplicibus grata respondet corniger Hamon

20

      Voce nec orantes spernit Apollo suos.

Atque ideo Veteres statuere altaria diuis

      Et posita est ipsis hostia cesa deis.

Sed tu sponte noces, precibus nec flecteris ullis,

      Quas ego nocte fero, quas ego luce fero.

25

Dure puer, dura natus de matre, Cupido, es:

      Non dii, sed rabide te genuere fere.

Fletibus heu quantis onerauique ethera uotis,

      Qui potui lacrimis saxa mouere meis.

Solus Amor tacuit. Mecum fleuere leones

30

      Et uisa est gemitus silua dedisse pios.

Haud aliter, seuo cum Gallus amore petiret,

      Menalus et lacrimas saxa Licea dabant.

Quid cupis? Ipse semel dixisses, improbe, saltem:

      Qui perit ex multis pauca rogasset amnas.

35

Scilicet ut posset uite quod denique restat

      Ducere ubi est fletus Cinthia causa sui.

At procul exagitor, procul hac me pellis ab urbe,

      Me procul ab domina cogis abire mea.

Nec te noster amor dure ue inflectere flamme

40

      Vlla potest pietas, insidiose puer.

Insidiose, tuos audes uexare poetas:

      Nimirum diuos ledis, inique puer.

Te pater ipse timet Mauors qui prelia miscet

      Et te dii pelagi dii baratrique timent.

45

Dure puer, dura natus de matre, Cupido, es:

      Non dii, sed rabide te genuere fere.

Debueras saltem nostri meminisse libelli,

      Quo cecini laudes, perfide, mille tuas.

Parce, puer. Non te, dum scripsi carmina, noram:

50

      Quas dederam laudes non tibi conueniunt.

Haud iterum nostro, puer, hoc laudabere uersu,

      Crude puer, fueram quem ratus esse pium.

Ah! Sinis insontes leto succumbere amantes,

      Me sinis indigna morte perire, puer.

55

Mille fero en mortes: uiuo moriorque uicissim,

      Vita mihi mors est, mors mihi vita foret.

Quam uideo nusquam uideorque uidere puellam,

      Sepe sua ante oculos currit ymago meos.

Et uisa est niueis mecum pugnare lacertis:

60

      Fallor, et amplexus effugit umbra datos.

Continuo excrucior, lacrime uoluuntur inanes:

      O nunquam misero uisa sit illa mihi.

Hei mihi! Quid uolui? Que tanta insania menti est?

      Nescio quid fiugiam, nescio quid ue petam.

65

In partes animum uarias mentemque uoluto,

      Haud scio que demum uita futura mea est.

Dure puer, dura natus de matre, Cupido, es:

      Non dii, sed rabide te genuere fere.

Me quoque dum pereo, superi, defletis amantem,

70

      Flet genus omne hominum, flet genus omne auium.

Solus, Amor, rides; tibi sum comedia soli:

      Me ne etiam letus fraude perire tua es?

"Hunc meus arcus" ais "transfixit arundine, cuius

      Vulnera cum Phebo Iupiter ipse timet."

75

Nec tuus arcus erat, posset qui ledere nunc me;

      Scis mea quot laquos fregerit ira tuos.

Vna fuit nostras posset que incendere flammas,

      Huius et auxilio fretus in arma rius.

Illa tuos arcus, celeres capit illa sagittas,

80

      Transadigit costas Cinthia sola meas.

Cinthia sidereis miserum me infixit ocellis,

      (Hoc fateor) precibus mota puella tuis.

Hec mihi pro meritis referuntur premia tantis:

      Vis ut amem; quod amem posse uidere negas.

85

Quin peream potius, uitampque extinguere dextra

      Prestat. Abi! Iam te quo uelit ira sequar.

Dure puer, dura natus de matre, Cupido, es:

      Non dii, sed rabide te genuere fere.

Discite nunc ex me, iuuenes! Ne credite Amori:

90

      Lurida sub dulci melle uenena latent.

Dum nouus est ignis, crescenti obstate furori:

      Qui nouus est modica uincitur ignis aqua.