⟨Laus Roberti episcopi⟩

Salve, pontificum magnorum maxime splendor,

      Salve, sacrata religione potens.

Dii tibi corporeas dotes et munera mentis,

      Dii tibi fortune summa dedere bona.

5

Est in te facies venerandi plena decoris,

      Est in te numeris plena iuventa suis.

Res fortuna quidem est fragilis fugitiva brevisque

      Et quam prudentes munera fluxa vocant,

Sed tamen exornat nomen regum⟨que⟩ ducumque

10

      Gestaque pontificum splendidiora facit.

Tanta tibi est probitas, tanta est reverentia recti,

      Quanta credibile est vix habuisse Numam.

Te faciles decorant mores salvaque verendus

      Maiestate lepor dexteritasque proba.

15

Non tua avaricia diroque cupidine fervent

      Pectora, non aurum diviciasque colis.

Munificus nitido celebras conviv⟨i⟩a luxu

      Et tua convivas fercula lauta fovent.

Qualis erat quondam Romae Lucullus, ut aiunt,

20

      Cecropia qualis in regione Cymon,

Talis apud nostros censeris, episcope, cives

      Divitibusque satis pauperibusque facis.

Te merito fortuna fovet, tibi dona, Roberte,

      Magna dat et tenero te tenet illa sinu.

25

Mox maiora dabit (sic mens praesagit) et olim

      Imponet capiti pilea rubra tuo.

Hoc tua nobilitas exposcit et inclyta virtus,

      Hoc cupiet fidus quisquis amicus erit.

Hoc cupit, hoc optat devoto corde Philippus,

30

      Cuius versiculos consule queso boni.