Endecasyllabon in commentariis Propertii ad Magnificum Minum Roscium

Quisquis carptor es et calumniator,

Quisquis lividus, osor, obloquutor

Et lolligins oblitus cruore,

Quisquis rictibus improbus caninis

5

Adlatras decus eruditiorum,

Sis quaeso procul a meis libellis.

Non scribo criticisque Zoilisque,

Non scripsi tibi. Iure non vocatus

Conviva eiicitur: quid impudenter

10

Te in cena aspicio mea accubantem,

Quae non est tibi cocta, delicate?

Illi fercula nostra condiuntur,

Qui luxum altilium probat, nec idem

Fastidit tenuem tamen paratum,

15

Cui vel relliquiae placere possunt.

Tu vero, stomachose nauseator,

Tangis singula dente qui superbo,

Aut mensas mihi pone lautiores

Nostra aut vescere cenula libenter.

20

Nos haec, quantulacumque sunt, benigno

Lectori ingenuoque candidoque

Passim scribimus et damus legenda.

Vni sed tibi, Mine, dedicantur,

Quem non sors mihi iudicem paravit,

25

Sed quem pagina nostra nominatim

Delegit sine provocatione.

At tu iudice gaudibunda tali

Esto, pagina: qui tibi advocatus

Iam iam ex iudice fiet et patronus

30

Multa preditus eruditione,

Pollens consilio, disertus ore,

Vnus qui merito potest vocari

Orator bonus et bonus senator.

Iam livor vacet improbique mussent.

35

Imperterritus exeas, libelle:

Mino vindice nil tibi est timendum.